| سوره 44 | سوره مبارکه الدخان | صفحه 498 |
|
| إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ (40) |
| همانا روز داورى (قيامت) ميعاد همگى آنان است. (40) |
| يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (41) |
| روزى که هيچ دوستى براى هيچ دوستى کارى نمى سازد و آنان يارى نمى شوند، (41) |
| إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (42) |
| مگر کسى که خدا بر او رحمت آورد، به يقين او است آن عزّتمند رحيم. (42) |
| إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ (43) |
| همانا درخت زقّوم; (43) |
| طَعَامُ الْأَثِيمِ (44) |
| طعام گناه پيشگان است. (44) |
| كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ (45) |
| مانند مس آب کرده در شکم ها مى جوشد. (45) |
| كَغَلْيِ الْحَمِيمِ (46) |
| چون جوشيدن آب داغ. (46) |
| خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَاءِ الْجَحِيمِ (47) |
| [مى گويند:] او را بگيريد و به وسط آتش شعلهور بکشيد. (47) |
| ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ (48) |
| سپس از عذاب آب داغ بر بالاى سرش فرو ريزيد. (48) |
| ذُقْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ (49) |
| [و مى گويند:] بچش که بى شک تو همان عزّتمند بزرگوارى! (49) |
| إِنَّ هَٰذَا مَا كُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ (50) |
| همانا اين است آنچه در آن ترديد مى کرديد. (50) |
| إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ (51) |
| به يقين تقواپيشگان در جايگاهى امن قرار دارند. (51) |
| فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (52) |
| در باغستان ها و [کنار] چشمه سارها. (52) |
| يَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِينَ (53) |
| از لباس هاى ديباى نازک و ديباى ستبر مى پوشند، در حالى که در برابر هم نشسته اند. (53) |
| كَذَٰلِكَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِينٍ (54) |
| هم چنين زنانى سيمين تن و فراخ چشم را جفت آنان قرار مى دهيم. (54) |
| يَدْعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَاكِهَةٍ آمِنِينَ (55) |
| در آن جا هر ميوه اى را [بخواهند] آسوده خاطر طلب مى کنند. (55) |
| لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَىٰ ۖ وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ (56) |
| در بهشت غير از همان مرگ سابق [در دنيا ]مرگ نمى چشند و [خداوند] آنان را از عذاب آتش شعلهور مصون داشته است. (56) |
| فَضْلًا مِنْ رَبِّكَ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (57) |
| [اينها همه] فضلى است از پروردگارت، اين است آن کاميابى بزرگ. (57) |
| فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (58) |
| پس جز اين نيست که قرآن را به زبان تو ميسّر ساختيم باشد که آنان متذکّر شوند. (58) |
| فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ (59) |
| بنابراين تو منتظر باش که آنان هم منتظراند. (59) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |