| سوره 18 | سوره مبارکه الكهف | صفحه 304 |
|
| قَالَ هَٰذَا رَحْمَةٌ مِنْ رَبِّي ۖ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ رَبِّي جَعَلَهُ دَكَّاءَ ۖ وَكَانَ وَعْدُ رَبِّي حَقًّا (98) |
| گفت: اين رحمتى بود از جانب پروردگار من؛ و چون وعده پروردگار من در رسد، آن را زير و زبر کند و وعده پروردگار من راست است. (98) |
| ۞ وَتَرَكْنَا بَعْضَهُمْ يَوْمَئِذٍ يَمُوجُ فِي بَعْضٍ ۖ وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَجَمَعْنَاهُمْ جَمْعًا (99) |
| و در آن روز واگذاريم تا چون موج روان گردند، و چون در صور دميده شود همه را يکجا گرد آوريم. (99) |
| وَعَرَضْنَا جَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ لِلْكَافِرِينَ عَرْضًا (100) |
| و در آن روز جهنم را به کافران، چنان که بايد، نشان خواهيم داد: (100) |
| الَّذِينَ كَانَتْ أَعْيُنُهُمْ فِي غِطَاءٍ عَنْ ذِكْرِي وَكَانُوا لَا يَسْتَطِيعُونَ سَمْعًا (101) |
| آن کسان که ديدگانشان از ياد من در حجاب بوده و توان شنيدن نداشته‌اند. (101) |
| أَفَحَسِبَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ يَتَّخِذُوا عِبَادِي مِنْ دُونِي أَوْلِيَاءَ ۚ إِنَّا أَعْتَدْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ نُزُلًا (102) |
| آيا کافران پندارند که به جاى من بندگان مرا به خدايى گيرند؟ ما جهنم را آماده ساخته‌ايم تا منزلگاه کافران باشد. (102) |
| قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا (103) |
| بگو: آيا شما را آگاه کنيم که کردار چه کسانى بيش از همه به زيانشان بود؟ (103) |
| الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا (104) |
| آنهايى که کوششان در زندگى دنيا تباه شد و مى‌پنداشتند کارى نيکو مى‌کنند. (104) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَلِقَائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَالُهُمْ فَلَا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَزْنًا (105) |
| آنان به آيات پروردگارشان و به ملاقات با او ايمان نياوردند، پس اعمالشان ناچيز شد و ما در روز قيامت برايشان منزلتى قائل نيستيم. (105) |
| ذَٰلِكَ جَزَاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُوا وَاتَّخَذُوا آيَاتِي وَرُسُلِي هُزُوًا (106) |
| همچنين کيفر آنان به سبب کفرشان و نيز بدان سبب که آيات و پيامبران مرا مسخره مى‌کردند، جهنم است. (106) |
| إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا (107) |
| کسانى که ايمان آوردند و کارهاى شايسته کردند مهمانسرايشان باغهاى فردوس است. (107) |
| خَالِدِينَ فِيهَا لَا يَبْغُونَ عَنْهَا حِوَلًا (108) |
| در آنجا جاويدانند و هرگز هواى انتقال نکنند. (108) |
| قُلْ لَوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا (109) |
| بگو: اگر دريا براى نوشتن کلمات پروردگار من مرکب شود، دريا به پايان مى‌رسد و کلمات پروردگار من به پايان نمى‌رسد، هر چند درياى ديگرى به مدد آن بياوريم. (109) |
| قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا (110) |
| بگو: من انسانى هستم همانند شما. به من وحى مى‌شود. هرآينه خداى شما خدايى است يکتا. هر کس ديدار پروردگار خويش را اميد مى‌بندد، بايد کردارى شايسته داشته باشد و در پرستش پروردگارش هيچ کس را شريک نسازد. (110) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |