| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 194 |
|
| انْفِرُوا خِفَافًا وَثِقَالًا وَجَاهِدُوا بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (41) |
| به جنگ برويد خواه بر شما آسان باشد خواه دشوار، و با مال و جان خويش در راه خدا جهاد کنيد. اگر بدانيد خير شما در اين است. (41) |
| لَوْ كَانَ عَرَضًا قَرِيبًا وَسَفَرًا قَاصِدًا لَاتَّبَعُوكَ وَلَٰكِنْ بَعُدَتْ عَلَيْهِمُ الشُّقَّةُ ۚ وَسَيَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَوِ اسْتَطَعْنَا لَخَرَجْنَا مَعَكُمْ يُهْلِكُونَ أَنْفُسَهُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ إِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (42) |
| اگر متاعى دست‌يافتنى بود يا سفرى بود نه چندان دراز، از پى تو مى‌آمدند، ولى اکنون که راه دراز شده است پيمودنش را دشوار مى‌انگارند. و به خدا قسم مى‌خورند که اگر مى‌توانستيم همراه شما بيرون مى‌آمديم. اينان تن به هلاکت مى‌سپارند. خدا مى‌داند که دروغ مى‌گويند. (42) |
| عَفَا اللَّهُ عَنْكَ لِمَ أَذِنْتَ لَهُمْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَتَعْلَمَ الْكَاذِبِينَ (43) |
| خدايت عفو کند. چرا به آنان اذن ماندن دادى؟ مى‌بايست آنها که راست مى‌گفتند آشکار شوند و تو دروغگويان را هم بشناسى. (43) |
| لَا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ أَنْ يُجَاهِدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ (44) |
| آنان که به خدا و روز قيامت ايمان دارند هرگز براى جهادکردن با مال و جانشان از تو رخصت نمى‌خواهند و خدا پرهيزگاران را مى‌شناسد. (44) |
| إِنَّمَا يَسْتَأْذِنُكَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَارْتَابَتْ قُلُوبُهُمْ فَهُمْ فِي رَيْبِهِمْ يَتَرَدَّدُونَ (45) |
| کسانى که به خدا و روز قيامت ايمان ندارند و دلهايشان را شک فرا گرفته است و اين شک آنها را به ترديد افکنده است، از تو رخصت مى‌خواهند. (45) |
| ۞ وَلَوْ أَرَادُوا الْخُرُوجَ لَأَعَدُّوا لَهُ عُدَّةً وَلَٰكِنْ كَرِهَ اللَّهُ انْبِعَاثَهُمْ فَثَبَّطَهُمْ وَقِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقَاعِدِينَ (46) |
| اگر مى‌خواستند که به جنگ بيرون شوند براى خويش ساز و برگى آماده کرده بودند، ولى خدا بسيج آنان را ناخوش داشت و از جنگشان باز داشت و به ايشان گفته شد که همراه کسانى که بايد در خانه بنشينند در خانه بنشينيد. (46) |
| لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ مَا زَادُوكُمْ إِلَّا خَبَالًا وَلَأَوْضَعُوا خِلَالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ وَفِيكُمْ سَمَّاعُونَ لَهُمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (47) |
| اگر با شما به جنگ بيرون آمده بودند، چيزى جز اضطراب به شما نمى‌افزودند، و تا فتنه‌انگيزى کنند و براى دشمنان به جاسوسى پردازند در ميان شما رخنه مى‌کردند، و خدا به ستمکاران آگاه است. (47) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |