| سوره 62 | سوره مبارکه الجمعة | صفحه 553 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ (1) |
| آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است ، خدا را تسبيح مى گويند و او را به پاکى از هر عيب و نقصى ياد مى کنند; همو که فرمانرواى هستى و پيراسته از نيازمندى و مقتدرِ شکست ناپذيرى است که کارهايش همه از روى حکمت است . (1) |
| هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (2) |
| اوست که در ميان مردم عرب که خواندن و نوشتن نمى دانستند ، پيامبرى از خودشان برانگيخت; پيامبرى که آيات خدا را بر آنان تلاوت مى کند و آنان را به وسيله کارهاى شايسته و اخلاق نيکو رشد مى دهد و قرآن و معارف آن را به ايشان مى آموزد ، و آنان قطعاً پيش از اين در گمراهى آشکارى فرو رفته بودند . (2) |
| وَآخَرِينَ مِنْهُمْ لَمَّا يَلْحَقُوا بِهِمْ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (3) |
| و نيز براى جمعيت ديگرى از آن مردم که هنوز به ايشان نپيوسته اند آن پيامبر را به رسالت برانگيخت . و خداست که اراده اش غالب و کارهايش همه براساس حکمت است . (3) |
| ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (4) |
| اين بعثت فضل خداست که آن را به هر که بخواهد عطا مى کند ، و او خواسته است که آن را به محمّد ارزانى دارد ، و خدا داراى تفضّلى بزرگ است . (4) |
| مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا ۚ بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (5) |
| داستان کسانى که احکام و معارف تورات به آنان آموخته و بر عهده آنان نهاده شد ولى به آن عمل نکردند و به مقصد نرساندند ، همچون داستان الاغ است که کتاب هايى را بر پشت خود مى بَرَد و از حمل کردن آنها جز خستگى نصيبى ندارد . بد است داستان مردمى که آيات خدا را دروغ شمردند . آنان ستمکارند و خدا مردم ستمکار را هدايت نمى کند . (5) |
| قُلْ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ هَادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّكُمْ أَوْلِيَاءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (6) |
| بگو : اى يهوديان ، اگر تصوّر مى کنيد که شما دوستان خداييد نه مردم ديگر ، اگر راست مى گوييد تمنّاى مرگ کنيد تا به ديدار خدا نايل شويد ، چرا که دوست شيفته ديدار دوست خويش است . (6) |
| وَلَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (7) |
| ولى به سبب گناهانى که پيش فرستاده و ستم هايى که کرده اند هرگز تمنّاى مرگ نخواهند کرد ، و خدا به حال ستمکاران به خوبى داناست . (7) |
| قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ ۖ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَىٰ عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (8) |
| بگو : مرگى که از آن مى گريزيد قطعاً به ديدار شما خواهد آمد ، سپس به سوى آن داناى نهان و آشکار باز گردانده مى شويد ، آن گاه شما را به حقيقت و پى آمدهاى ناگوار آنچه مى کرديد ، آگاه خواهد ساخت . (8) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |