| سوره 19 | سوره مبارکه مريم | صفحه 309 |
|
| وَنَادَيْنَاهُ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ وَقَرَّبْنَاهُ نَجِيًّا (52) |
| و از جانب راست کوه طور به او ندا داديم ، و در حالى که با وى به راز سخن گفتيم او را به خود نزديک ساختيم . (52) |
| وَوَهَبْنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيًّا (53) |
| و از رحمت خويش برادرش هارون را که به پيامبرى برگزيديم ، به او عطا کرديم . (53) |
| وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا (54) |
| و در اين کتاب ( قرآن ) اسماعيل را ياد کن ، که او به وعده خود سخت وفادار و فرستاده خدا ، و پيامبر بود . (54) |
| وَكَانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَالزَّكَاةِ وَكَانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا (55) |
| و کسان خود را همواره به نماز و زکات فرمان مى داد و نزد پروردگارش پسنديده بود . (55) |
| وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِدْرِيسَ ۚ إِنَّهُ كَانَ صِدِّيقًا نَبِيًّا (56) |
| و در اين کتاب ( قرآن ) ادريس را ياد کن ، که او بسيار راستگو و پيامبر بود . (56) |
| وَرَفَعْنَاهُ مَكَانًا عَلِيًّا (57) |
| و ما او را به مقامى بلند بالا برديم . (57) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ وَمِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْرَائِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا ۚ إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَٰنِ خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِيًّا ۩ (58) |
| اين بلندمرتبگان که خدا آنان را از نعمت برخوردار ساخته بود ـ چه پيامبرانى که از نسل آدم و از نسل کسانى که آنان را با نوح بر کشتى نشانديم و از نسل ابراهيم و اسرائيل بودند ، و چه آنان که از پيامبران نبودند ولى آنان را هدايت کرديم و برگزيديم ـ همه آنان هنگامى که آيات خداى رحمان بر آنان تلاوت مى شد ، سجده کنان و گريان بر زمين مى افتادند . (58) |
| ۞ فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ ۖ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا (59) |
| آن گاه پس از آنان مردمى ناشايسته به جاى ايشان آمدند که نماز را تباه ساختند واز خواهش هاى نفسانى پيروى کردند ، و به زودى گمراهى خود را خواهند ديد . (59) |
| إِلَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ شَيْئًا (60) |
| مگر کسانى که توبه کردند و ايمان آوردند و کار شايسته انجام دادند ، که آنان به بهشت درمى آيند و هيچ ستمى بر آنان نخواهد رفت . (60) |
| جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ ۚ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا (61) |
| آنان به بوستان هايى جاودان که خداى رحمان آنها را به بندگان خود وعده داده و از درک آنان نهان است درمى آيند ، و به يقين وعده او انجام شدنى است . (61) |
| لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا ۖ وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَعَشِيًّا (62) |
| در آن جا هيچ سخن بيهوده اى نمى شنوند; فقط سخنى که از سلامت و عافيت حکايت دارد به گوششان مى رسد ، و در آن جا هر بامداد و عصرگاه رزق خود را خواهند داشت . (62) |
| تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ كَانَ تَقِيًّا (63) |
| اين همان بهشتى است که آن را به هر کس از بندگانمان که تقواپيشه است به ميراث مى دهيم . (63) |
| وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمْرِ رَبِّكَ ۖ لَهُ مَا بَيْنَ أَيْدِينَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَيْنَ ذَٰلِكَ ۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيًّا (64) |
| و ما فرشتگان براى رساندن وحى جز به فرمان پروردگار تو ـ اى پيامبر ـ فرود نمى آييم ، زيرا اعمال و آثار ما که پيش روى ماست ، و اسباب و عللى که ما براساس آنها وجود يافته ايم ، و وجود ما که ميان اين دو مرحله است همه از آنِ اوست و او از هر جهت بر ما احاطه دارد ، و پروردگارت هرگز فراموشکار نبوده است; پس اگر مى بينى ما در آوردن وحى تأخير کرده ايم اين برخاسته از مشيت خداست نه از روى غفلت و فراموشى او . (64) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |