| سوره 67 | سوره مبارکه الملك | صفحه 562 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (1) |
| هميشه سودمند و با برکت است آنکه فرمانروايي [همه هستي] به دست اوست و او بر هر کاري تواناست. (1) |
| الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ (2) |
| آنکه مرگ و زندگي را آفريد تا شما را بيازمايد که کدامتان نيکوکارتريد، و او تواناي شکست ناپذير و بسيار آمرزنده است. (2) |
| الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ۖ مَا تَرَىٰ فِي خَلْقِ الرَّحْمَٰنِ مِنْ تَفَاوُتٍ ۖ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَىٰ مِنْ فُطُورٍ (3) |
| آنکه هفت آسمان را بر فراز يکديگر آفريد. در آفرينش [خداي] رحمان، خلل و نابساماني و ناهمگوني نمي بيني، پس بار ديگر بنگر آيا هيچ خلل و نابساماني و ناهمگوني مي بيني؟ (3) |
| ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِيرٌ (4) |
| سپس بار ديگر بنگر تا ديده ات در حالي که خسته و کم سو شده [و از يافتن خلل، نابساماني و ناهمگوني فرو مانده] و درمانده گشته است، به سويت باز گردد. (4) |
| وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطِينِ ۖ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ (5) |
| همانا ما آسمان دنيا را با چراغ هايي آراستيم و آنها را تيرهايي براي راندن شيطان ها قرار داديم، و براي آنان [در آخرت] آتشي افروخته، آماده کرده ايم؛ (5) |
| وَلِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (6) |
| و براي کساني که به پروردگارشان کافر شدند، عذاب دوزخ است و بد بازگشت گاهي است. (6) |
| إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقًا وَهِيَ تَفُورُ (7) |
| هنگامي که در آن افکنده شوند از آن در حالي که در جوش و فوران است، صدايي هولناک و دلخراش مي شنوند. (7) |
| تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ ۖ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ (8) |
| نزديک است که از شدت خشم متلاشي و پاره پاره شود. هرگاه گروهي در آن افکنده شوند، نگهبانانش از آنان مي پرسند: آيا شما را بيم دهنده اي نيامد؟ (8) |
| قَالُوا بَلَىٰ قَدْ جَاءَنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ (9) |
| مي گويند: چرا، بيم دهنده آمد، ولي او را انکار کرديم و گفتيم: خدا هيچ چيز نازل نکرده است؛ شما بيم دهندگان جز در گمراهي بزرگي نيستيد؛ (9) |
| وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ (10) |
| و مي گويند: اگر ما [دعوت سعادت بخش آنان را] شنيده بوديم، يا [در حقايقي که براي ما آوردند] تعقّل کرده بوديم، در ميان [آتش] اهل آتش سوزان نبوديم. (10) |
| فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِيرِ (11) |
| پس به گناه خود اعتراف مي کنند. و مرگ و دوري از رحمت بر اهل آتش سوزان باد. (11) |
| إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ (12) |
| بي ترديد کساني که در نهان از پروردگارشان مي ترسند، براي آنان آمرزش و پاداشي بزرگ است. (12) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |