| سوره 56 | سوره مبارکه الواقعة | صفحه 537 |  
  | 
| إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ (77) | 
| که آن، قرآن کريمي است، (77) | 
| فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ (78) | 
| که در کتاب محفوظي جاي دارد، (78) | 
| لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ (79) | 
| و جز پاکان نميتوانند به آن دست زنند [= دست يابند]. (79) | 
| تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (80) | 
| آن از سوي پروردگار عالميان نازل شده، (80) | 
| أَفَبِهَٰذَا الْحَدِيثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ (81) | 
| آيا اين سخن را [= اين قرآن را با اوصافي که گفته شد] سست و کوچک ميشمريد، (81) | 
| وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ (82) | 
| و به جاي شکر روزيهايي که به شما داده شده آن را تکذيب ميکنيد؟! (82) | 
| فَلَوْلَا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ (83) | 
| پس چرا هنگامي که جان به گلوگاه ميرسد (توانايي بازگرداندن آن را نداريد)؟! (83) | 
| وَأَنْتُمْ حِينَئِذٍ تَنْظُرُونَ (84) | 
| و شما در اين حال نظاره ميکنيد (و کاري از دستتان ساخته نيست)، (84) | 
| وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْكُمْ وَلَٰكِنْ لَا تُبْصِرُونَ (85) | 
| و ما از شما به او نزديکتريم ولي نميبينيد! (85) | 
| فَلَوْلَا إِنْ كُنْتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ (86) | 
| اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نميشويد، (86) | 
| تَرْجِعُونَهَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (87) | 
| پس آن (روح) را بازگردانيد اگر راست ميگوييد! (87) | 
| فَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ (88) | 
| پس اگر او از مقربان باشد، (88) | 
| فَرَوْحٌ وَرَيْحَانٌ وَجَنَّتُ نَعِيمٍ (89) | 
| در روح و ريحان و بهشت پرنعمت است! (89) | 
| وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ (90) | 
| اما اگر از اصحاب يمين باشد، (90) | 
| فَسَلَامٌ لَكَ مِنْ أَصْحَابِ الْيَمِينِ (91) | 
| (به او گفته ميشود:) سلام بر تو از سوي دوستانت که از اصحاب يمينند! (91) | 
| وَأَمَّا إِنْ كَانَ مِنَ الْمُكَذِّبِينَ الضَّالِّينَ (92) | 
| اما اگر او از تکذيبکنندگان گمراه باشد، (92) | 
| فَنُزُلٌ مِنْ حَمِيمٍ (93) | 
| با آب جوشان دوزخ از او پذيرايي ميشويد! (93) | 
| وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ (94) | 
| و سرنوشت او ورود در آتش جهنم است، (94) | 
| إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ (95) | 
| اين مطلب حق و يقين است! (95) | 
| فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (96) | 
| پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح کن (و او را منزه بشمار)! (96) | 
| سوره 57 | سوره مبارکه الحديد |   |  
  | 
| 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
 | 
| 
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر 
 | 
| سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (1) | 
| آنچه در آسمانها و زمين است براي خدا تسبيح ميگويند، و او عزيز و حکيم است. (1) | 
| لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (2) | 
| مالکيت (و حاکميت) آسمانها و زمين از آن اوست، زنده ميکند و ميميراند، و او بر هر چيز توانا است! (2) | 
| هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ ۖ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (3) | 
| اول و آخر و پيدا و پنهان اوست، و او به هر چيز داناست. (3) | 
 | 
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |