| سوره 43 | سوره مبارکه الزخرف | صفحه 490 |
|
| وَالَّذِي نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَيْتًا ۚ كَذَٰلِكَ تُخْرَجُونَ (11) |
| همان کسي که از آسمان آبي فرستاد بمقدار معين، و بوسيله آن سرزمين مرده را حيات بخشيديم، همين گونه (در قيامت از قبرها) شما را خارج ميسازند! (11) |
| وَالَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنَ الْفُلْكِ وَالْأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ (12) |
| و همان کسي که همه زوجها را آفريد، و براي شما از کشتيها و چهارپايان مرکبهايي قرارداد که بر آن سوار ميشويد، (12) |
| لِتَسْتَوُوا عَلَىٰ ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَٰذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ (13) |
| تا بر پشت آنها بخوبي قرار گيريد، سپس هنگامي که بر آنها سوار شديد، نعمت پروردگارتان را متذکر شويد و بگوييد: (پاک و منزه است کسي که اين را مسخر ما ساخت، وگرنه ما توانايي تسخير آن را نداشتيم، (13) |
| وَإِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ (14) |
| و ما به سوي پروردگارمان بازميگرديم!) (14) |
| وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا ۚ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَكَفُورٌ مُبِينٌ (15) |
| آنها براي خداوند از ميان بندگانش جزئي قرار دادند (و ملائکه را دختران خدا خواندند)، انسان کفرانکننده آشکاري است! (15) |
| أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا يَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاكُمْ بِالْبَنِينَ (16) |
| آيا از ميان مخلوقاتش دختران را براي خود انتخاب کرده و پسران را براي شما برگزيده است؟! (16) |
| وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَٰنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ (17) |
| در حالي که هرگاه يکي از آنها را به همان چيزي که براي خداوند رحمان شبيه قرار داده [= به تولد دختر] بشارت دهند، صورتش (از فرط ناراحتي) سياه ميشود و خشمگين ميگردد! (17) |
| أَوَمَنْ يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ (18) |
| آيا کسي را که در لابلاي زينتها پرورش مييابد و به هنگام جدال قادر به تبيين مقصود خود نيست (فرزند خدا ميخوانيد)؟! (18) |
| وَجَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَٰنِ إِنَاثًا ۚ أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ ۚ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْأَلُونَ (19) |
| آنها فرشتگان را که بندگان خداوند رحمانند مونث پنداشتند، آيا شاهد آفرينش آنها بوده اند؟! گواهي آنان نوشته ميشود و (از آن) بازخواست خواهند شد! (19) |
| وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَٰنُ مَا عَبَدْنَاهُمْ ۗ مَا لَهُمْ بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ (20) |
| آنان گفتند: (اگر خداوند رحمان ميخواست ما آنها را پرستش نميکرديم!) ولي به اين امر هيچ گونه علم و يقين ندارند و جز دروغ چيزي نميگويند! (20) |
| أَمْ آتَيْنَاهُمْ كِتَابًا مِنْ قَبْلِهِ فَهُمْ بِهِ مُسْتَمْسِكُونَ (21) |
| يا اينکه ما کتابي پيش از اين به آنان داده ايم و آنها به آن تمسک ميجويند؟! (21) |
| بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِمْ مُهْتَدُونَ (22) |
| بلکه آنها ميگويند: (ما نياکان خود را بر آئيني يافتيم، و ما نيز به پيروي آنان هدايت يافتهايم. ) (22) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |