| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 450 |
|
| فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ (103) |
| هنگامي که هر دو تسليم شدند و ابراهيم جبين او را بر خاک نهاد. (103) |
| وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ (104) |
| او را ندا داديم که: (اي ابراهيم! (104) |
| قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا ۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (105) |
| آن رويا را تحقق بخشيدي (و به ماموريت خود عمل کردي)!) ما اين گونه، نيکوکاران را جزا ميدهيم! (105) |
| إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ (106) |
| اين مسلما همان امتحان آشکار است! (106) |
| وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ (107) |
| ما ذبح عظيمي را فداي او کرديم، (107) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (108) |
| و نام نيک او را در امتهاي بعد باقي نهاديم! (108) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ (109) |
| سلام بر ابراهيم! (109) |
| كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (110) |
| اين گونه نيکوکاران را پاداش ميدهيم! (110) |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (111) |
| او از بندگان باايمان ما است! (111) |
| وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ (112) |
| ما او را به اسحاق -پيامبري از شايستگان- بشارت داديم! (112) |
| وَبَارَكْنَا عَلَيْهِ وَعَلَىٰ إِسْحَاقَ ۚ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ (113) |
| ما به او و اسحاق برکت داديم، و از دودمان آن دو، افرادي بودند نيکوکار و افرادي آشکارا به خود ستم کردند! (113) |
| وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (114) |
| ما به موسي و هارون نعمت بخشيديم! (114) |
| وَنَجَّيْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (115) |
| و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات داديم! (115) |
| وَنَصَرْنَاهُمْ فَكَانُوا هُمُ الْغَالِبِينَ (116) |
| و آنها را ياري کرديم تا بر دشمنان خود پيروز شدند! (116) |
| وَآتَيْنَاهُمَا الْكِتَابَ الْمُسْتَبِينَ (117) |
| ما به آن دو، کتاب روشنگر داديم، (117) |
| وَهَدَيْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ (118) |
| و آن دو را به راه راست هدايت نموديم! (118) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِمَا فِي الْآخِرِينَ (119) |
| و نام نيکشان را در اقوام بعد باقي گذارديم! (119) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (120) |
| سلام بر موسي و هارون! (120) |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (121) |
| ما اين گونه نيکوکاران را پاداش ميدهيم! (121) |
| إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (122) |
| آن دو از بندگان مومن ما بودند! (122) |
| وَإِنَّ إِلْيَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (123) |
| و الياس از رسولان (ما) بود! (123) |
| إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلَا تَتَّقُونَ (124) |
| به خاطر بياور هنگامي را که به قومش گفت: (آيا تقوا پيشه نميکنيد؟! (124) |
| أَتَدْعُونَ بَعْلًا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ (125) |
| آيا بت (بعل) را ميخوانيد و بهترين آفريدگارها را رها ميسازيد؟! (125) |
| اللَّهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ (126) |
| خدايي که پروردگار شما و پروردگار نياکان شماست!) (126) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |