| سوره 23 | سوره مبارکه المؤمنون | صفحه 348 |
|
| بَلْ أَتَيْنَاهُمْ بِالْحَقِّ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (90) |
| نه، (واقع اين است که) ما حق را براي آنها آورديم، و آنان دروغ ميگويند! (90) |
| مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَدٍ وَمَا كَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَٰهٍ ۚ إِذًا لَذَهَبَ كُلُّ إِلَٰهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلَا بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ (91) |
| خدا هرگز فرزندي براي خود انتخاب نکرده، و معبود ديگري با او نيست، که اگر چنين ميشد، هر يک از خدايان مخلوقات خود را تدبير و اداره ميکردند و بعضي بر بعضي ديگر برتري ميجستند (و جهان هستي به تباهي کشيده ميشد)، منزه است خدا از آنچه آنان توصيف ميکنند! (91) |
| عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَتَعَالَىٰ عَمَّا يُشْرِكُونَ (92) |
| او داناي نهان و آشکار است، پس برتر است از آنچه براي او همتا قرار ميدهند! (92) |
| قُلْ رَبِّ إِمَّا تُرِيَنِّي مَا يُوعَدُونَ (93) |
| بگو: (پروردگار من! اگر عذابهايي را که به آنان وعده داده ميشود به من نشان دهي (و در زندگيم آن را ببينم). (93) |
| رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (94) |
| پروردگار من! مرا (در اين عذابها) با گروه ستمگران قرار مده!) (94) |
| وَإِنَّا عَلَىٰ أَنْ نُرِيَكَ مَا نَعِدُهُمْ لَقَادِرُونَ (95) |
| و ما تواناييم که آنچه را به آنها وعده ميدهيم به تو نشان دهيم! (95) |
| ادْفَعْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ السَّيِّئَةَ ۚ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَصِفُونَ (96) |
| بدي را به بهترين راه و روش دفع کن (و پاسخ بدي را به نيکي ده)! ما به آنچه توصيف ميکنند آگاهتريم! (96) |
| وَقُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ (97) |
| و بگو: (پروردگارا! از وسوسه هاي شياطين به تو پناه ميبرم! (97) |
| وَأَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَنْ يَحْضُرُونِ (98) |
| و از اينکه آنان نزد من حاضر شوند (نيز) -اي پروردگار من- به تو پناه ميبرم!) (98) |
| حَتَّىٰ إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ (99) |
| (آنها همچنان به راه غلط خود ادامه ميدهند) تا زماني که مرگ يکي از آنان فرارسد، ميگويد: (پروردگار من! مرا بازگردانيد! (99) |
| لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَكْتُ ۚ كَلَّا ۚ إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا ۖ وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (100) |
| شايد در آنچه ترک کردم (و کوتاهي نمودم) عمل صالحي انجام دهم!) (ولي به او ميگويند:) چنين نيست! اين سخني است که او به زبان ميگويد (و اگر بازگردد، کارش همچون گذشته است)! و پشت سر آنان برزخي است تا روزي که برانگيخته شوند! (100) |
| فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ فَلَا أَنْسَابَ بَيْنَهُمْ يَوْمَئِذٍ وَلَا يَتَسَاءَلُونَ (101) |
| هنگامي که در (صور) دميده شود، هيچ يک از پيوندهاي خويشاوندي ميان آنها در آن روز نخواهد بود، و از يکديگر تقاضاي کمک نميکنند (چون کاري از کسي ساخته نيست)! و کساني که وزنه اعمالشان سنگين است، همان رستگارانند! (101) |
| فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (102) |
| و آنان که وزنه اعمالشان سبک باشد، کساني هستند که سرمايه وجود خود را از دست (102) |
| وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خَالِدُونَ (103) |
| داده، در جهنم جاودانه خواهند ماند! (103) |
| تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِيهَا كَالِحُونَ (104) |
| شعله هاي سوزان آتش همچون شمشير به صورتهايشان نواخته ميشود، و در دوزخ چهرهاي عبوس دارند. (104) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |