| سوره 95 | سوره مبارکه التين | صفحه 597 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ (1) |
| سوگند به انجير و زيتون (1) |
| وَطُورِ سِينِينَ (2) |
| و سوگند به طور سينا (2) |
| وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ (3) |
| و سوگند به اين [مکه] شهر امن (3) |
| لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ (4) |
| که ما انسان را در نيکوترين نظم و اعتدال و ارزش آفريديم. (4) |
| ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ (5) |
| آن گاه او را [به سبب گناهکاري] به [مرحله] پست ترينِ پَستان بازگردانديم. (5) |
| إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (6) |
| مگر آنان که ايمان آورده و کارهاي شايسته انجام داده اند، پس آنان را پاداشي بي منت و هميشگي است. (6) |
| فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ (7) |
| [اي انسان!] پس چه چيزي تو را بعد [از اين همه دلايل] به تکذيب دين و [روز قيامت]، وامي دارد؟ (7) |
| أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ (8) |
| آيا خدا بهترين داوران نيست؟ (8) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ (1) |
| بخوان به نام پروردگارت که [همه آفريده ها را] آفريده؛ (1) |
| خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ (2) |
| [همان که] انسان را از علق به وجود آورد. (2) |
| اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ (3) |
| بخوان در حالي که پروردگارت کريم ترين [کريمان] است. (3) |
| الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (4) |
| همان که به وسيله قلم آموخت، (4) |
| عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ (5) |
| [و] به انسان آنچه را نمي دانست تعليم داد. (5) |
| كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰ (6) |
| اين چنين نيست [که انسان سپاس گزار باشد] مسلماً انسان سرکشي مي کند. (6) |
| أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ (7) |
| براي اينکه خود را بي نياز مي پندارد. (7) |
| إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ (8) |
| بي ترديد بازگشت به سوي پروردگار توست. (8) |
| أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ (9) |
| مرا خبر ده، آيا آن کسي که باز مي دارد، (9) |
| عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ (10) |
| بنده اي را هنگامي که نماز مي خواند؟ (10) |
| أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ (11) |
| مرا خبر ده، اگر اين بنده نمازگزار بر راه راست باشد (11) |
| أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ (12) |
| يا [ديگران را] به پرهيزکاري وادارد؟ [آيا آن بازدارنده سزاوار کيفر سخت نيست؟] (12) |
| أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (13) |
| مرا خبر ده، اگر اين بازدارنده [دين را] تکذيب کند و [از فرمان حق] روي برگرداند [مستحق مجازات سخت نيست؟!] (13) |
| أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ (14) |
| مگر ندانسته که قطعاً خدا [همه کارهايش را] مي بيند؟ (14) |
| كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ (15) |
| اين چنين نيست که مي پندارد [که ما کارهايش را زيرنظر نداريم،] اگر [از کارهايش] باز نايستد، به شدت موي جلوي سرش را مي گيريم [و به سوي دوزخ مي کشانيم.] (15) |
| نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ (16) |
| [آري] موي جلوي سر دروغگوي خطاپيشه را (16) |
| فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ (17) |
| پس [اگر بخواهد] اهل مجلس و انجمنش را [براي ياري دادنش] فرا خواند، (17) |
| سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ (18) |
| ما هم به زودي مأموران آتش دوزخ را فرا مي خوانيم. (18) |
| كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ۩ (19) |
| اين چنين نيست [که بتواند براي نجات خود کاري کند]، هرگز از او اطاعت مکن، و سجده کن و به خدا تقرب جوي. (19) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |