| سوره 89 | سوره مبارکه الفجر | صفحه 593 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالْفَجْرِ (1) |
| سوگند به سپيده دم (1) |
| وَلَيَالٍ عَشْرٍ (2) |
| و به شب هاي ده گانه (2) |
| وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ (3) |
| و به زوج و فرد (3) |
| وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ (4) |
| و به شب هنگامي که مي گذرد. (4) |
| هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ (5) |
| آيا در آنچه گفته شد، سوگندي براي خردمند هست؟ (5) |
| أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ (6) |
| آيا ندانسته اي که پروردگارت با قوم عاد چه کرد؟ (6) |
| إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7) |
| و [با آن شهر] اِرم که داراي کاخ هاي باعظمت و ساختمان هاي بلند بود؟ (7) |
| الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ (8) |
| همان که مانندش در شهرها ساخته نشده بود؟ (8) |
| وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9) |
| و با قوم ثمود آنان که در آن وادي [براي ساختن بناهاي استوار و محکم] تخته سنگ ها را مي بريدند؟ (9) |
| وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ (10) |
| و با فرعون نيرومند که داراي ميخ هاي شکنجه بود؟ (10) |
| الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11) |
| همانان که در شهرها، طغيان وسرکشي کردند؟ (11) |
| فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12) |
| و در آنها فساد وتباه کاري فراواني به بار آوردند؟ (12) |
| فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13) |
| پس پروردگارت تازيانه عذاب هاي گوناگون را بر آنان فرو ريخت. (13) |
| إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (14) |
| بي ترديد پروردگارت در کمين گاه است؛ (14) |
| فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (15) |
| اما انسان، هنگامي که پروردگارش او را بيازمايد و گرامي داردش و نعمتش بخشد، مي گويد: پروردگارم [چون شايسته و سزاوار بودم] مرا گرامي داشت، (15) |
| وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (16) |
| و اما چون او را بيازمايد، پس روزي اش را بر او تنگ گيرد، گويد: پروردگارم مرا خوار و زبون کرد. (16) |
| كَلَّا ۖ بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (17) |
| اين چنين نيست که مي پنداريد، بلکه [زبوني، خواري و دور شدن شما از رحمت خدا براي اين است که] يتيم را گرامي نمي داريد (17) |
| وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (18) |
| و يکديگر را بر طعام دادن به مستمند تشويق نمي کنيد (18) |
| وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا (19) |
| و ميراث خود را [با ميراث ديگران بي توجه به حلال وحرام بودنش] يک جا و کامل مي خوريد (19) |
| وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (20) |
| وثروت را بسيار دوست داريد. (20) |
| كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (21) |
| اين چنين نيست که مي پنداريد، هنگامي که زمين را به شدت درهم کوبند (21) |
| وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (22) |
| و [فرمان] پروردگارت برسد، وفرشتگان صف اندر صف حاضر شوند، (22) |
| وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (23) |
| در آن روز دوزخ را بياورند، در آن روز انسان متذکّر شود و کجا اين تذکر براي او سودمند افتد؟! (23) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |