| سوره 70 | سوره مبارکه المعارج | صفحه 571 |
|
| يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا (11) |
| تا بر شما از آسمان باران پي در پي و با برکت فرستد، (11) |
| وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا (12) |
| و شما را با اموال و فرزندان ياري کند، و برايتان باغ ها و نهرها قرار دهد، (12) |
| مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا (13) |
| شما را چه شده که [ربوبيت خدا را نفي کرده و در نتيجه از بندگي اش دست برداشته و] به عظمت و بزرگي خدا اميد نداريد؟ (13) |
| وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا (14) |
| در حالي که شما را مرحله به مرحله [خاک، نطفه، علقه، مضغه، گوشت، استخوان و...] آفريده است (14) |
| أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا (15) |
| آيا ندانسته ايد که خدا هفت آسمان را چگونه بر فراز يکديگر آفريد؟ (15) |
| وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا (16) |
| و ماه را در ميان آنها روشني بخش، و خورشيد را چراغ فروزان قرار داد، (16) |
| وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا (17) |
| و خدا شما را از زمين [مانند] گياهي رويانيد، (17) |
| ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا (18) |
| سپس شما را در آن باز مي گرداند و باز به صورتي ويژه بيرون مي آورد، (18) |
| وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا (19) |
| و خدا زمين را براي شما فرشي گسترده قرار داد، (19) |
| لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا (20) |
| تا از راه ها و جاده هاي وسيع آن [هر جا که خواستيد] برويد؟ (20) |
| قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا (21) |
| نوح گفت: پروردگارا! آنان از من نافرماني کردند و از کساني [چون سردمداران کفر و متوليان بتخانه] پيروي نمودند که اموال و فرزندانشان جز خسارت و زياني بر آنان نيفزود! (21) |
| وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا (22) |
| و [اين پيشوايان گمراهي، براي گمراه نگاه داشتن اين مردم] نيرنگي بزرگ به کار گرفتند، (22) |
| وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا (23) |
| و گفتند: دست از معبودانتان بر نداريد، و هرگز [بت هاي] وَدّ و سواع و يغوث و يعوق و نسر را رها نکنيد؛ (23) |
| وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا ۖ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا (24) |
| همانا بسياري را گمراه کردند. و [پروردگارا!] ستمکاران را جز گمراهي ميفزا. (24) |
| مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا (25) |
| [همه آنان] به سبب گناهانشان غرق شدند و بي درنگ در آتشي درآورده شدند که [از آن] در برابر خدا براي خود ياوراني نيافتند، (25) |
| وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا (26) |
| و نوح گفت: پروردگارا! هيچ يک از کافران را بر روي زمين باقي مگذار (26) |
| إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا (27) |
| که اگر آنان را باقي گذاري، بندگانت را گمراه مي کنند و جز نسلي بدکار و ناسپاس زاد و ولد نمي کنند. (27) |
| رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا (28) |
| پروردگارا! مرا و پدر و مادرم را و هر کس که با ايمان به خانه ام درآيد و همه مردان و زنان با ايمان را بيامرز، و ستمکاران را جز هلاکت ميفزاي. (28) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |