| سوره 25 | سوره مبارکه الفرقان | صفحه 364 |
|
| أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَكْثَرَهُمْ يَسْمَعُونَ أَوْ يَعْقِلُونَ ۚ إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعَامِ ۖ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا (44) |
| آيا گمان مي کني بيشتر آنان [سخن حق را] مي شنوند، يا [در حقايق] مي انديشند؟ آنان جز مانند چهارپايان نيستند بلکه آنان گمراه ترند! (44) |
| أَلَمْ تَرَ إِلَىٰ رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَلَوْ شَاءَ لَجَعَلَهُ سَاكِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَلِيلًا (45) |
| آيا به [قدرت و حکمت] پروردگارت ننگريستي که چگونه سايه را امتداد داد و گستراند؟ و اگر مي خواست آن را ساکن و ثابت مي کرد، آن گاه خورشيد را براي [شناختن] آن سايه، راهنما [ي انسان ها] قرار داديم. (45) |
| ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَيْنَا قَبْضًا يَسِيرًا (46) |
| سپس آن را [با بلند شدن آفتاب] اندک اندک به سوي خود باز مي گيريم. (46) |
| وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ اللَّيْلَ لِبَاسًا وَالنَّوْمَ سُبَاتًا وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا (47) |
| و اوست که شب را براي شما پوشش، و خواب را مايه استراحت و آرامش، و روز را [زمان] پراکنده شدن [جهت فعاليت و کوشش] قرار داد. (47) |
| وَهُوَ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ بُشْرًا بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ ۚ وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا (48) |
| و اوست که بادها را پيشاپيش [باران] رحمتش به عنوان مژده دهنده باران فرستاد، و از آسمان آبي پاک و پاک کننده نازل کرديم. (48) |
| لِنُحْيِيَ بِهِ بَلْدَةً مَيْتًا وَنُسْقِيَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَأَنَاسِيَّ كَثِيرًا (49) |
| تا به وسيله آن سرزميني مرده را زنده کنيم و آن را به آفريده هاي خود از دام ها ومردمان بسيار بنوشانيم. (49) |
| وَلَقَدْ صَرَّفْنَاهُ بَيْنَهُمْ لِيَذَّكَّرُوا فَأَبَىٰ أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُورًا (50) |
| ما باران را ميان آنان [از منطقه اي به منطقه ديگر] گردانديم تا متذکّر [قدرت و رحمت من] شوند، ولي بيشتر مردم جز به ناسپاسي و کفران رضايت ندادند. (50) |
| وَلَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فِي كُلِّ قَرْيَةٍ نَذِيرًا (51) |
| و اگر مي خواستيم حتماً در هر شهري [پيامبري] بيم دهنده مبعوث مي کرديم [ولي به سبب کمال و جامعيّت، پيامبري را به تو ختم کرديم.] (51) |
| فَلَا تُطِعِ الْكَافِرِينَ وَجَاهِدْهُمْ بِهِ جِهَادًا كَبِيرًا (52) |
| پس کافران را [که انتظار دارند از ابلاغ وحي باز ايستي،] فرمان مبر و به وسيله اين [قرآن] با آنان جهاد [ي فرهنگي و تبليغي] کن. (52) |
| ۞ وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَحْجُورًا (53) |
| و اوست که دو دريا را به هم آميخت، اين خوش طعم و گوارا، و اين شور و تلخ است، وميان آن دو مانع و حايل و سدّي نفوذناپذير واستوار قرار داد [تا به هم مخلوط نشوند.] (53) |
| وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا ۗ وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا (54) |
| و اوست که از آب، بشري آفريد و او را داراي [دو نوع پيوند] نسبي و سببي کرد؛ و پروردگارت همواره تواناست. (54) |
| وَيَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُهُمْ وَلَا يَضُرُّهُمْ ۗ وَكَانَ الْكَافِرُ عَلَىٰ رَبِّهِ ظَهِيرًا (55) |
| و به جاي خدا چيزهايي مي پرستند که نه سودشان مي دهد ونه زيانشان مي رساند؛ و کافر همواره بر ضد پروردگارش پشتيبان و يار [شيطان] است. (55) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |