| سوره 53 | سوره مبارکه النجم | صفحه 526 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَىٰ (1) |
| قسم به آن ستاره چون پنهان شد، (1) |
| مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَىٰ (2) |
| که يار شما نه گمراه شده و نه به راه کج رفته است. (2) |
| وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ (3) |
| و سخن از روى هوى نمى‌گويد. (3) |
| إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ (4) |
| نيست اين سخن جز آنچه بدو وحى مى‌شود. (4) |
| عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَىٰ (5) |
| او را آن فرشته بس نيرومند تعليم داده است: (5) |
| ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَىٰ (6) |
| صاحب نيرويى که استيلا يافت، (6) |
| وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَىٰ (7) |
| و او به کناره بلند آسمان بود. (7) |
| ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ (8) |
| سپس نزديک شد و بسيار نزديک شد، (8) |
| فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَىٰ (9) |
| تا به قدر دو کمان، يا نزديک‌تر. (9) |
| فَأَوْحَىٰ إِلَىٰ عَبْدِهِ مَا أَوْحَىٰ (10) |
| و خدا به بنده خود هر چه بايد وحى کند وحى کرد. (10) |
| مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَىٰ (11) |
| دل آنچه را که ديد دروغ نشمرد. (11) |
| أَفَتُمَارُونَهُ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ (12) |
| آيا در آنچه مى‌بيند با او جدال مى‌کنيد؟ (12) |
| وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَىٰ (13) |
| او را ديگر بار هم بديد، (13) |
| عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَىٰ (14) |
| نزد سدرةالمنتهى، (14) |
| عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَىٰ (15) |
| که آرامگاه بهشت نزد آن درخت است. (15) |
| إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَىٰ (16) |
| وقتى که سدره را چيزى در خود مى‌پوشيد، (16) |
| مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَىٰ (17) |
| چشم خطا نکرد و از حد درنگذشت. (17) |
| لَقَدْ رَأَىٰ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَىٰ (18) |
| هر آينه پاره‌اى از آيات بزرگ پروردگارش را بديد. (18) |
| أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّىٰ (19) |
| آيا لات و عُزا را ديده‌ايد؟ (19) |
| وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَىٰ (20) |
| و مَنات آن بت سومى ديگر را؟ (20) |
| أَلَكُمُ الذَّكَرُ وَلَهُ الْأُنْثَىٰ (21) |
| آيا شما را پسر باشد و او را دختر؟ (21) |
| تِلْكَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِيزَىٰ (22) |
| اين تقسيمى است خلاف عدالت. (22) |
| إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ ۚ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ ۖ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَىٰ (23) |
| اينها چيزى نيستند جز نامهايى که خود و پدرانتان به آنها داده‌ايد. و خداوند هيچ دليلى بر آنها نفرستاده است. تنها از پى گمان و هواى نفس خويش مى‌روند و حال آنکه از جانب خدا راهنماييشان کرده‌اند. (23) |
| أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّىٰ (24) |
| آيا هر چه آدمى آرزو کند برايش حاصل است؟ (24) |
| فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَىٰ (25) |
| هم آخرت و هم دنيا از آن خداست. (25) |
| ۞ وَكَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَرْضَىٰ (26) |
| و چه بسيار فرشتگان در آسمانند که شفاعتشان هيچ سود ندهد، مگر از آن پس که خدا براى هر که خواهد رخصت دهد و خشنود باشد. (26) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |