| سوره 67 | سوره مبارکه الملك | صفحه 562 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (1) |
| بزرگوار و متعالى است خداوندى که فرمانروايى به دست اوست و او بر هر چيزى تواناست. (1) |
| الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ (2) |
| آن که مرگ و زندگى را بيافريد، تا بيازمايدتان که کدام يک از شما به عمل نيکوتر است و اوست پيروزمند و آمرزنده. (2) |
| الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ۖ مَا تَرَىٰ فِي خَلْقِ الرَّحْمَٰنِ مِنْ تَفَاوُتٍ ۖ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَىٰ مِنْ فُطُورٍ (3) |
| آن که هفت آسمان طبقه طبقه را بيافريد. در آفرينش خداى رحمان هيچ خلل و بى‌نظمى نمى‌بينى. پس بار ديگر نظرکن، آيا در آسمان شکافى مى‌بينى؟ (3) |
| ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِيرٌ (4) |
| بار ديگر نيز چشم باز کن و بنگر. نگاه تو خسته و درمانده به نزد تو باز خواهد گشت. (4) |
| وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطِينِ ۖ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ (5) |
| ما آسمان فرودين را به چراغهايى بياراستيم و آن چراغها را وسيله راندن شياطين گردانيديم و برايشان شکنجه آتش سوزان آماده کرده‌ايم. (5) |
| وَلِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (6) |
| و براى کسانى که به پروردگارشان کافر شده‌اند عذاب جهنم باشد و جهنم بد سرانجامى است. (6) |
| إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقًا وَهِيَ تَفُورُ (7) |
| چون در جهنم افکنده شوند، به جوش آيد و بانگ زشتش را بشنوند، (7) |
| تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ ۖ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ (8) |
| نزديک است که از خشم پاره‌پاره شود. و چون فوجى را در آن افکنند، خازنانش گويندشان: آيا شما را بيم‌دهنده‌اى نيامد؟ (8) |
| قَالُوا بَلَىٰ قَدْ جَاءَنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ (9) |
| گويند: چرا، بيم‌دهنده آمد ولى تکذيبش کرديم و گفتيم: خدا هيچ چيز نازل نکرده است؛ شما در گمراهى بزرگى هستيد. (9) |
| وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ (10) |
| و مى‌گويند: اگر ما مى‌شنيديم يا تعقل مى‌کرديم، اهل اين آتش سوزنده نمى‌بوديم. (10) |
| فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِيرِ (11) |
| پس به گناه خود اعتراف مى‌کنند. اى لعنت باد بر آنها که اهل آتش سوزنده‌اند. (11) |
| إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ (12) |
| براى کسانى که ناديده از پروردگارشان مى‌ترسند، آمرزش و مزد فراوان است. (12) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |