| سوره 67 | سوره مبارکه الملك | صفحه 564 |
|
| فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ (27) |
| کافران چون نزديکش بنگرند، چهره‌شان گرفته شود. و به آنها گفته مى‌شود: اين است آنچه باطلش مى‌خوانديد. (27) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ (28) |
| بگو: گيرم که خدا مرا و همراهانم را هلاک کند يا بر ما رحمت آورد، چه کسى کافران را از عذاب دردآور مى‌رهاند؟ (28) |
| قُلْ هُوَ الرَّحْمَٰنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (29) |
| بگو: او خداى رحمان است. به او ايمان آورديم و بر او توکل کرديم. و زودا که خواهيد دانست چه کسى در گمراهى آشکار است. (29) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ (30) |
| بگو: اگر آبتان در زمين فرو رود، چه کسى شما را آب روان خواهد داد؟ (30) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| ن ۚ وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ (1) |
| نون، سوگند به قلم و آنچه مى‌نويسند. (1) |
| مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ (2) |
| که تو، به فضل پروردگارت، ديوانه نيستى. (2) |
| وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ (3) |
| و تو راست پاداشى پايان‌ناپذير. (3) |
| وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ (4) |
| و تو راست خُلقى عظيم. (4) |
| فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ (5) |
| زودا که تو ببينى و آنها نيز ببينند، (5) |
| بِأَيْيِكُمُ الْمَفْتُونُ (6) |
| که ديوانگى در کدام يک از شماست. (6) |
| إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (7) |
| هر آينه پروردگار تو بهتر مى‌داند چه کسى از طريق او گمراه گشته، که او به ره‌يافتگان داناتر است. (7) |
| فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ (8) |
| پس، از تکذيب کنندگان، اطاعت مکن. (8) |
| وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ (9) |
| دوست دارند که نرمى کنى تا نرمى کنند. (9) |
| وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَهِينٍ (10) |
| از هر فرومايه‌اى که بسيار سوگند مى‌خورد، پيروى مکن: (10) |
| هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ (11) |
| عيبجويى که براى سخن‌چينى اينجا و آنجا مى‌رود، (11) |
| مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12) |
| بازدارنده از خير، متجاوز گناهکار، (12) |
| عُتُلٍّ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ (13) |
| خشن‌مردى، ناشناخته نسب، (13) |
| أَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ (14) |
| بدان جهت که صاحب مال و فرزند است، (14) |
| إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (15) |
| چون آيات ما بر او خوانده شود، گويد: اساطير پيشينيان است. (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |