| سوره 86 | سوره مبارکه الطارق | صفحه 591 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ (1) |
| سوگند به آسمان و به آنچه در شب آيد. (1) |
| وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ (2) |
| و تو چه دانى که آنچه در شب آيد چيست؟ (2) |
| النَّجْمُ الثَّاقِبُ (3) |
| ستاره‌اى است درخشنده. (3) |
| إِنْ كُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ (4) |
| هيچ کس نيست مگر آنکه بر او نگهبانى است. (4) |
| فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ (5) |
| پس آدمى بنگرد که از چه چيز آفريده شده است، (5) |
| خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ (6) |
| از آبى جهنده آفريده شده است، (6) |
| يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ (7) |
| که از ميان پشت و سينه بيرون مى‌آيد. (7) |
| إِنَّهُ عَلَىٰ رَجْعِهِ لَقَادِرٌ (8) |
| خدا به باز گردانيدن او تواناست. (8) |
| يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ (9) |
| روزى که رازها آشکار مى‌شود، (9) |
| فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ (10) |
| او را نه نيرويى است و نه ياورى. (10) |
| وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ (11) |
| قسم به آسمان بازبارنده، (11) |
| وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ (12) |
| قسم به زمين رويان شکاف خورده، (12) |
| إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ (13) |
| که اين کتاب، حق را از باطل جدا کند، (13) |
| وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ (14) |
| و سخن هزل نيست. (14) |
| إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا (15) |
| آنان حيله‌اى مى‌انديشند، (15) |
| وَأَكِيدُ كَيْدًا (16) |
| و من هم حيله‌اى مى‌انديشم. (16) |
| فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا (17) |
| پس کافران را مهلت ده، اندک مهلتشان ده. (17) |
| سوره 87 | سوره مبارکه الاعلى | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى (1) |
| نام پروردگار بزرگ خويش را به پاکى ياد کن: (1) |
| الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ (2) |
| آن که آفريد و درست‌اندام آفريد. (2) |
| وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ (3) |
| و آن که اندازه معين کرد. سپس راه نمود. (3) |
| وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَىٰ (4) |
| و آن که چراگاه‌ها را رويانيد، (4) |
| فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَىٰ (5) |
| سپس خشک و سياه گردانيد. (5) |
| سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَىٰ (6) |
| زودا که براى تو بخوانيم، مباد که فراموش کنى. (6) |
| إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَىٰ (7) |
| مگر آنچه خدا بخواهد. اوست که آشکارا و نهان را مى‌داند. (7) |
| وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَىٰ (8) |
| و تو را به کيش آسان توفيق دهيم. (8) |
| فَذَكِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّكْرَىٰ (9) |
| اگر پند دادنت سود کند، پند ده. (9) |
| سَيَذَّكَّرُ مَنْ يَخْشَىٰ (10) |
| آن که مى‌ترسد، پند مى‌پذيرد. (10) |
| وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى (11) |
| و بدبخت از آن دورى مى‌گزيند: (11) |
| الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَىٰ (12) |
| آن که به آتش بزرگ جهنم درافتد، (12) |
| ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ (13) |
| و در آنجا نه بميرد و نه زنده باشد. (13) |
| قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّىٰ (14) |
| هر آينه پاکان رستگار شدند؛ (14) |
| وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ (15) |
| آنان که نام پروردگار خود را بر زبان آوردند و نماز گزاردند. (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |