| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 67 |
|
| ۞ وَسَارِعُوا إِلَىٰ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ (133) |
| بر يکديگر پيشى گيريد براى آمرزش پروردگار خويش و رسيدن به آن بهشت که پهنايش به قدر همه آسمانها و زمين است و براى پرهيزگاران مهيا شده است. (133) |
| الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (134) |
| آن کسان که در توانگرى و تنگدستى انفاق مى‌کنند و خشم خويش فرومى‌خورند و از خطاى مردم درمى‌گذرند. خدا نيکوکاران را دوست دارد. (134) |
| وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ (135) |
| و آن کسان که چون مرتکب کارى زشت شوند يا به خود ستمى کنند، خدا را ياد مى‌کنند و براى گناهان خويش آمرزش مى‌خواهند و کيست جز خدا که گناهان را بيامرزد؟ و چون به زشتى گناه آگاهند در آنچه مى‌کردند پاى نفشرند. (135) |
| أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُمْ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (136) |
| پاداش اينان آمرزش پروردگارشان است و نيز بهشتهايى که در آن نهرها جارى است. در آنجا جاويدانند و چه نيکو است پاداش نيکوکاران. (136) |
| قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (137) |
| پيش از شما سنتهايى بوده است، پس بر روى زمين بگرديد و بنگريد که پايان کار آنها که پيامبران را به دروغگويى نسبت مى‌دادند چه بوده است. (137) |
| هَٰذَا بَيَانٌ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِينَ (138) |
| اين براى مردم دليلى روشن و براى پرهيزگاران راهنما و اندرزى است. (138) |
| وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (139) |
| سستى مکنيد و اندوهگين مباشيد، زيرا اگر ايمان آورده باشيد شما برترى خواهيد جست. (139) |
| إِنْ يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ ۚ وَتِلْكَ الْأَيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَدَاءَ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ (140) |
| اگر بر شما زخمى رسيد، به آن قوم نيز همچنان زخمى رسيده است. و اين روزگار است که هر دم آن را به مراد کسى مى‌گردانيم، تا خدا کسانى را که ايمان آورده‌اند بشناسد و از شما گواهان گيرد. و خدا ستمکاران را دوست ندارد، (140) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |