| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 65 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا ۖ وَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۚ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (116) |
| کافران را اموال و اولادشان هيچ از عذاب خدا نرهاند و آنان اهل آتشند جاودانه در جهنم باشند. (116) |
| مَثَلُ مَا يُنْفِقُونَ فِي هَٰذِهِ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَثَلِ رِيحٍ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ ۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَٰكِنْ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (117) |
| آنچه اينان در اين جهان انفاق مى‌کنند، همانند آن است که تندبادى سرد بر کشتزار قومى بر خويش ستم‌کرده بوزد، و آن کشته را نابود سازد. خدا بر آنها ستم روانداشت. آنان خود بر خود ستم کردند. (117) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِنْ دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ ۚ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ ۖ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ (118) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، دوست همرازى جز از همکيشان خود مگيريد، که ديگران از هيچ فسادى در حق شما کوتاهى نمى‌کنند و خواستار رنج و مشقت شمايند. و کينه‌توزى از گفتارشان آشکار است و آن کينه که در دل دارند بيشتر است از آنچه به زبان مى‌آورند. آيات را برايتان آشکار ساختيم، اگر به عقل دريابيد. (118) |
| هَا أَنْتُمْ أُولَاءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا يُحِبُّونَكُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْكِتَابِ كُلِّهِ وَإِذَا لَقُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا عَضُّوا عَلَيْكُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ ۚ قُلْ مُوتُوا بِغَيْظِكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (119) |
| آگاه باشيد که شما آنان را دوست مى‌داريد و حال آنکه آنها شما را دوست ندارند. شما به همه اين کتاب ايمان آورده‌ايد. چون شما را ببينند گويند: ما هم ايمان آورده‌ايم. و چون خلوت کنند، از غايت کينه‌اى که به شما دارند سرانگشت خويش به دندان گزند. بگو: در کينه خويش بميريد؛ هرآينه خدا به آنچه در دلهاست آگاه است. (119) |
| إِنْ تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِنْ تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُوا بِهَا ۖ وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا ۗ إِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ (120) |
| اگر خيرى به شما رسد اندوهگين شوند و اگر به مصيبتى گرفتار آييد شادمان گردند. اگر شکيبايى ورزيد و پرهيزگارى کنيد از مکرشان به شما زيانى نرسد، که خدا بر هر کارى که مى‌کنند احاطه دارد. (120) |
| وَإِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِكَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِينَ مَقَاعِدَ لِلْقِتَالِ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (121) |
| و بامدادان از ميان کسان خويش بيرون آمدى، تا مؤمنان را در آن جايها که مى‌بايست بجنگند بگمارى، و خدا شنوا و داناست. (121) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |