| سوره 80 | سوره مبارکه عبس | صفحه 585 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1) |
| روى را ترش کرد و سر برگردانيد. (1) |
| أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2) |
| چون آن نابينا به نزدش آمد. (2) |
| وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3) |
| و تو چه دانى، شايد که او پاکيزه شود، (3) |
| أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4) |
| يا پند گيرد و پند تو سودمندش افتد. (4) |
| أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5) |
| اما آن که او توانگر است، (5) |
| فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6) |
| تو روى خود بدو مى‌کنى. (6) |
| وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7) |
| و اگر هم پاک نگردد چيزى بر عهده تو نيست. (7) |
| وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8) |
| و اما آن که دوان‌دوان به نزد تو مى‌آيد، (8) |
| وَهُوَ يَخْشَىٰ (9) |
| و مى‌ترسد، (9) |
| فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10) |
| تو از او به ديگرى مى‌پردازى. (10) |
| كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11) |
| آرى، اين قرآن اندرزى است، (11) |
| فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ (12) |
| پس هر که خواهد از آن پند گيرد. (12) |
| فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ (13) |
| در صحيفه‌هايى گرامى، (13) |
| مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ (14) |
| بلندقدر و پاکيزه، (14) |
| بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15) |
| به دست کاتبانى، (15) |
| كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16) |
| بزرگوار و نيکوکار. (16) |
| قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17) |
| مرگ بر آدمى باد که چه ناسپاس است. (17) |
| مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18) |
| او را از چه آفريده است؟ (18) |
| مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19) |
| از نطفه‌اى آفريد و به اندازه پديد آورد. (19) |
| ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20) |
| سپس راهش را آسان ساخت. (20) |
| ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21) |
| آنگاه بميراندش و در گور کرد. (21) |
| ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ (22) |
| و آنگاه که خواهد زنده‌اش سازد. (22) |
| كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23) |
| نه، که هنوز آنچه را به او فرمان داده بود به جاى نياورده است. (23) |
| فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24) |
| پس آدمى به طعام خود بنگرد. (24) |
| أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25) |
| ما باران را فرو باريديم، باريدنى. (25) |
| ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26) |
| و زمين را شکافتيم، شکافتنى. (26) |
| فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27) |
| و در آن دانه‌ها رويانيديم، (27) |
| وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28) |
| و تاک و سبزيهاى خوردنى، (28) |
| وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29) |
| و زيتون و نخل، (29) |
| وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30) |
| و باغهاى پردرخت، (30) |
| وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31) |
| و ميوه و علف، (31) |
| مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32) |
| تا شما و چارپايانتان بهره بريد. (32) |
| فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33) |
| چون بانگ قيامت برآيد، (33) |
| يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34) |
| روزى که آدمى از برادرش مى‌گريزد، (34) |
| وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35) |
| و از مادرش و پدرش، (35) |
| وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36) |
| و از زنش و فرزندانش. (36) |
| لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37) |
| هر کس را در آن روز کارى است که به خود مشغولش دارد. (37) |
| وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ (38) |
| چهره‌هايى در آن روز درخشانند، (38) |
| ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ (39) |
| خندانند و شادانند. (39) |
| وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40) |
| و چهره‌هايى در آن روز غبارآلودند. (40) |
| تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41) |
| در سياهى فرو رفته‌اند. (41) |
| أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42) |
| اينان کافران و فاجرانند. (42) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |