| سوره 79 | سوره مبارکه النازعات | صفحه 584 |
|
| إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (16) |
| آنگاه که پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا داد: (16) |
| اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (17) |
| به سوى فرعون برو که طغيان کرده است. (17) |
| فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَىٰ أَنْ تَزَكَّىٰ (18) |
| بگو: آيا تو را رغبتى هست که پاکيزه شوى، (18) |
| وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ (19) |
| و من تو را به پروردگارت راه بنمايم و تو پروا کنى؟ (19) |
| فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ (20) |
| پس آن آيت بزرگ را به او نشان داد. (20) |
| فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ (21) |
| و او تکذيب کرد و عصيان ورزيد. (21) |
| ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ (22) |
| سپس پشت کرد و مى‌شتافت. (22) |
| فَحَشَرَ فَنَادَىٰ (23) |
| پس همه را گرد کرد و ندا داد، (23) |
| فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ (24) |
| و گفت: من پروردگار برتر شما هستم. (24) |
| فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ (25) |
| خدايش به عذاب آخرت و دنيا گرفتار کرد. (25) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ (26) |
| در اين عبرتى است براى کسى که مى‌ترسد. (26) |
| أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا (27) |
| آيا شما به خلقت سخت‌تريد يا اين آسمانى که او بنا نهاده؟ (27) |
| رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا (28) |
| سقفش را برافراشت و بپرداختش، (28) |
| وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا (29) |
| شبش را تاريک کرد و روشنايى‌اش را آشکار ساخت، (29) |
| وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا (30) |
| و پس از آن زمين را بگسترد، (30) |
| أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا (31) |
| و از آن آب بيرون آورد و چراگاه‌ها پديد کرد، (31) |
| وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا (32) |
| و کوه‌ها را استوار گردانيد، (32) |
| مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (33) |
| براى بهره‌گيرى شما و چارپايانتان. (33) |
| فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ (34) |
| چون آن حادثه بزرگ دررسد، (34) |
| يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَىٰ (35) |
| روزى که آدمى همه اعمال خود را به ياد آورد، (35) |
| وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَىٰ (36) |
| و جهنم را به هر که مى‌بيند نشان دهند؛ (36) |
| فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ (37) |
| پس هر که طغيان کرده، (37) |
| وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (38) |
| و زندگى اينجهانى را برگزيده، (38) |
| فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (39) |
| جهنم جايگاه اوست. (39) |
| وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ (40) |
| اما هر کس که از ايستادن در برابر پروردگارش ترسيده و نفس را از هوى بازداشته، (40) |
| فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (41) |
| بهشت جايگاه اوست. (41) |
| يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا (42) |
| تو را از قيامت مى‌پرسند که چه وقت واقع شود. (42) |
| فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا (43) |
| از يادکردن آن تو را چه کار است؟ (43) |
| إِلَىٰ رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا (44) |
| منتهاى آن نزد پروردگار توست. (44) |
| إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا (45) |
| جز اين نيست که تو کسانى را که از آن روز بترسند بيم مى‌دهى. (45) |
| كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا (46) |
| چون آن را ببينند، پندارند در اين جهان جز يک شامگاه يا چاشت درنگ نکرده‌اند. (46) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |