| سوره 55 | سوره مبارکه الرحمن | صفحه 534 |  
  | 
| فِيهِمَا فَاكِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ (68) | 
| در آن دو، ميوه هست و نخل هست و انار هست. (68) | 
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (69) | 
| پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (69) | 
| فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ (70) | 
| در آنجا زنانى است نيکسيرت و زيباروى. (70) | 
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (71) | 
| پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (71) | 
| حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِي الْخِيَامِ (72) | 
| حورانى مستور در خيمهها. (72) | 
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (73) | 
| پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (73) | 
| لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ (74) | 
| پيش از بهشتيان هيچ آدمى و جنى به آنها دست نزده است. (74) | 
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (75) | 
| پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (75) | 
| مُتَّكِئِينَ عَلَىٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِيٍّ حِسَانٍ (76) | 
| بر بالشهاى سبز و فرشهاى نيکو تکيه مىزنند. (76) | 
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (77) | 
| پس کدام يک از نعمتهاى پروردگارتان را انکار مىکنيد؟ (77) | 
| تَبَارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ (78) | 
| بزرگ است نام پروردگار تو آن صاحب جلالت و اکرام. (78) | 
| سوره 56 | سوره مبارکه الواقعة |   |  
  | 
| 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
 | 
| 
به نام خداوند بخشنده مهربان
 | 
| إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (1) | 
| چون قيامت واقع شود، (1) | 
| لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ (2) | 
| که در واقعشدنش هيچ دروغ نيست، (2) | 
| خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ (3) | 
| گروهى را خوارکننده است و گروهى را برافرازنده. (3) | 
| إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا (4) | 
| آنگاه که زمين به سختى بلرزد، (4) | 
| وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا (5) | 
| و کوهها به تمامى متلاشى شوند، (5) | 
| فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا (6) | 
| و چون غبارى پراکنده گردند، (6) | 
| وَكُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَةً (7) | 
| شما سه گروه باشيد: (7) | 
| فَأَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (8) | 
| يکى اهل سعادت. اهل سعادت چه حال دارند؟ (8) | 
| وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (9) | 
| ديگر، اهل شقاوت. اهل شقاوت چه حال دارند؟ (9) | 
| وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ (10) | 
| سه ديگر، آنها که سبقت جسته بودند و اينک پيش افتادهاند. (10) | 
| أُولَٰئِكَ الْمُقَرَّبُونَ (11) | 
| اينان مقرّبانند، (11) | 
| فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (12) | 
| در بهشتهاى پرنعمت. (12) | 
| ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ (13) | 
| گروهى از پيشينيان، (13) | 
| وَقَلِيلٌ مِنَ الْآخِرِينَ (14) | 
| و اندکى از آنها که از پى آمدهاند، (14) | 
| عَلَىٰ سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ (15) | 
| بر تختهايى مرصّع، (15) | 
| مُتَّكِئِينَ عَلَيْهَا مُتَقَابِلِينَ (16) | 
| روبروى هم بر آنها تکيه زدهاند. (16) | 
 | 
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |