| سوره 53 | سوره مبارکه النجم | صفحه 528 |
|
| وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (45) |
| و اوست که جفتهاى نر و ماده را آفريده است، (45) |
| مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَىٰ (46) |
| از نطفه، آنگاه که در رحم ريخته مى‌شود. (46) |
| وَأَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَىٰ (47) |
| و بر خداوند است که آن را بار ديگر زنده کند. (47) |
| وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَىٰ وَأَقْنَىٰ (48) |
| و اوست که بى‌نياز کند و روزى دهد. (48) |
| وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَىٰ (49) |
| و اوست پرردگار ستاره شِعرى. (49) |
| وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَىٰ (50) |
| و اوست که عاد، آن قوم پيشين را هلاک کرد، (50) |
| وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَىٰ (51) |
| و از ثمود هيچ باقى نگذاشت. (51) |
| وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَىٰ (52) |
| و پيش از آنها قوم نوح را، که ستمکارتر و سرکش‌تر بودند، (52) |
| وَالْمُؤْتَفِكَةَ أَهْوَىٰ (53) |
| و نيز مؤتفکه را نابود کرد. (53) |
| فَغَشَّاهَا مَا غَشَّىٰ (54) |
| و فروپوشيد آن قوم را، هر چه بايد فروپوشد. (54) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ (55) |
| پس به کدام يک از نعمتهاى پروردگارت شک مى‌کنى؟ (55) |
| هَٰذَا نَذِيرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَىٰ (56) |
| اين بيم‌دهنده‌اى است همانند بيم‌دهندگان پيشين. (56) |
| أَزِفَتِ الْآزِفَةُ (57) |
| قيامت فرا رسيد. (57) |
| لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ كَاشِفَةٌ (58) |
| کس جز خداوند آشکارش نکند. (58) |
| أَفَمِنْ هَٰذَا الْحَدِيثِ تَعْجَبُونَ (59) |
| آيا از اين سخن در شگفت افتاده‌ايد؟ (59) |
| وَتَضْحَكُونَ وَلَا تَبْكُونَ (60) |
| و مى‌خنديد و نمى‌گرييد؟ (60) |
| وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ (61) |
| و شما غافل شده‌ايد. (61) |
| فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ۩ (62) |
| پس خدا را سجده کنيد و او را بپرستيد. (62) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ (1) |
| قيامت نزديک شد و ماه دو پاره گرديد. (1) |
| وَإِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَيَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ (2) |
| و اگر معجزه‌اى ببينند، روى بگردانند و گويند: جادويى بزرگ است. (2) |
| وَكَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ۚ وَكُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ (3) |
| و تکذيب مى‌کنند و از پى هواهاى خويش مى‌روند. و هر کارى را هدفى است. (3) |
| وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ (4) |
| و برايشان خبرهايى آمده است که از گناهشان بازمى‌دارد. (4) |
| حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ ۖ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ (5) |
| حکمتى است تمام. ولى بيم‌دهندگان سودشان ندهند. (5) |
| فَتَوَلَّ عَنْهُمْ ۘ يَوْمَ يَدْعُ الدَّاعِ إِلَىٰ شَيْءٍ نُكُرٍ (6) |
| پس در آن روز که آن دعوت‌کننده، آنان را به چيزى ناخوش فرامى‌خواند، از ايشان رويگردان شو. (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |