| سوره 38 | سوره مبارکه ص | صفحه 457 |
|
| وَقَالُوا مَا لَنَا لَا نَرَىٰ رِجَالًا كُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرَارِ (62) |
| و گويند: چرا مردانى را که از اشرار مى‌شمرديم اکنون نمى‌بينيم؟ (62) |
| أَتَّخَذْنَاهُمْ سِخْرِيًّا أَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الْأَبْصَارُ (63) |
| آنان را به مسخره مى‌گرفتيم. آيا از نظرها دور مانده‌اند؟ (63) |
| إِنَّ ذَٰلِكَ لَحَقٌّ تَخَاصُمُ أَهْلِ النَّارِ (64) |
| اين جدال اهل جهنم با يکديگر چيزى است که به حقيقت واقع شود. (64) |
| قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنْذِرٌ ۖ وَمَا مِنْ إِلَٰهٍ إِلَّا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (65) |
| بگو: جز اين نيست که من بيم‌دهنده‌اى هستم و هيچ خدايى جز خداى يکتاى قهار نيست. (65) |
| رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الْعَزِيزُ الْغَفَّارُ (66) |
| آن پيروزمند و آمرزنده، پروردگار آسمانها و زمين و هر چه ميان آنهاست. (66) |
| قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ (67) |
| بگو: اين خبرى بزرگ است، (67) |
| أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ (68) |
| که شما از آن اعراض مى‌کنيد. (68) |
| مَا كَانَ لِيَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ إِذْ يَخْتَصِمُونَ (69) |
| هنگامى که با يکديگر جدال مى‌کردند من خبرى از ساکنان عالم بالا نداشتم. (69) |
| إِنْ يُوحَىٰ إِلَيَّ إِلَّا أَنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ (70) |
| تنها از آن روى به من وحى مى‌شود که بيم‌دهنده‌اى روشنگر هستم. (70) |
| إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ طِينٍ (71) |
| پروردگارت به فرشتگان گفت: من بشرى را از گل مى‌آفرينم. (71) |
| فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ (72) |
| چون تمامش کردم و در آن از روح خود دميدم، همه سجده‌اش کنيد. (72) |
| فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ (73) |
| همه فرشتگان سجده کردند. (73) |
| إِلَّا إِبْلِيسَ اسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ (74) |
| مگر ابليس که بزرگى فروخت و از کافران شد. (74) |
| قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَيَّ ۖ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعَالِينَ (75) |
| گفت: اى ابليس، چه چيز تو را از سجده کردن در برابر آنچه من با دو دست خود آفريده‌ام منع کرد؟ آيا بزرگى فروختى يا مقامى ارجمند داشتى؟ (75) |
| قَالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ ۖ خَلَقْتَنِي مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ (76) |
| گفت: من از او بهترم. مرا از آتش آفريده‌اى و او را از گل. (76) |
| قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٌ (77) |
| گفت: از اينجا بيرون شو که تو مطرودى. (77) |
| وَإِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلَىٰ يَوْمِ الدِّينِ (78) |
| و تا روز قيامت لعنت من بر توست. (78) |
| قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (79) |
| گفت: اى پروردگار من، مرا تا روزى که از نو زنده شوند مهلت ده. (79) |
| قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ (80) |
| گفت: تو از مهلت يافتگانى، (80) |
| إِلَىٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (81) |
| تا آن روز معين معلوم. (81) |
| قَالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ (82) |
| گفت: به عزت تو سوگند که همگان را گمراه کنم، (82) |
| إِلَّا عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ (83) |
| مگر آنها که از بندگان مخلص تو باشند. (83) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |