| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 370 |
|
| فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَىٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ (61) |
| چون آن دو گروه يکديگر را ديدند، ياران موسى گفتند: گرفتار آمديم. (61) |
| قَالَ كَلَّا ۖ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ (62) |
| گفت: هرگز. پروردگار من با من است و مرا راه خواهد نمود. (62) |
| فَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْبَحْرَ ۖ فَانْفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ (63) |
| پس به موسى وحى کرديم که: عصايت را بر دريا بزن. دريا بشکافت و هر پاره چون کوهى عظيم گشت. (63) |
| وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الْآخَرِينَ (64) |
| و آن گروه ديگر را نيز به دريا رسانديم. (64) |
| وَأَنْجَيْنَا مُوسَىٰ وَمَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ (65) |
| موسى و همه همراهانش را رهانيديم. (65) |
| ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ (66) |
| و آن ديگران را غرقه ساختيم. (66) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (67) |
| هرآينه در اين عبرتى است، و بيشترينشان ايمان نياوردند. (67) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (68) |
| هرآينه پروردگار تو پيروزمند و بخشنده است. (68) |
| وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِيمَ (69) |
| و داستان ابراهيم را برايشان تلاوت کن. (69) |
| إِذْ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ (70) |
| آنگاه که به پدر و قوم خود گفت: چه مى‌پرستيد؟ (70) |
| قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِفِينَ (71) |
| گفتند: بتانى را مى‌پرستيم و معتکف آستانشان هستيم. (71) |
| قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ (72) |
| گفت: آيا وقتى آنها را مى‌خوانيد صدايتان را مى‌شنوند؟ (72) |
| أَوْ يَنْفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ (73) |
| يا براى شما سود و زيانى دارند؟ (73) |
| قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا كَذَٰلِكَ يَفْعَلُونَ (74) |
| گفتند: نه، پدرانمان را ديده‌ايم که چنين مى‌کرده‌اند. (74) |
| قَالَ أَفَرَأَيْتُمْ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ (75) |
| گفت: آيا مى‌دانيد که چه مى‌پرستيده‌ايد، (75) |
| أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ (76) |
| شما و نياکانتان؟ (76) |
| فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِي إِلَّا رَبَّ الْعَالَمِينَ (77) |
| آنها دشمنان منند، ولى پروردگار جهانيان دوست من است: (77) |
| الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ (78) |
| آن که مرا بيافريده سپس راهنماييم مى‌کند، (78) |
| وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ (79) |
| و آن که به من طعام مى‌دهد و مرا سيراب مى‌سازد، (79) |
| وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ (80) |
| و چون بيمار شوم شفايم مى‌بخشد، (80) |
| وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ (81) |
| و آن که مرا مى‌ميراند و سپس زنده مى‌کند، (81) |
| وَالَّذِي أَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ (82) |
| و آن که اميد مى‌دارم که در روز قيامت خطايم را ببخشايد. (82) |
| رَبِّ هَبْ لِي حُكْمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ (83) |
| اى پروردگار من، مرا حکمت بخش و مرا به شايستگان بپيوند. (83) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |