| سوره 20 | سوره مبارکه طه | صفحه 319 |
|
| كَذَٰلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ ۚ وَقَدْ آتَيْنَاكَ مِنْ لَدُنَّا ذِكْرًا (99) |
| اينچنين خبرهاى گذشته را براى تو حکايت مى‌کنيم. و به تو از جانب خود قرآن را عطا کرديم. (99) |
| مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وِزْرًا (100) |
| هر کس که از آن رخ برتابد روز قيامت بار گناه بر دوش مى‌کشد. (100) |
| خَالِدِينَ فِيهِ ۖ وَسَاءَ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ حِمْلًا (101) |
| در آن کار همواره بمانند. و بار روز قيامت برايشان بار بدى است. (101) |
| يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ ۚ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ زُرْقًا (102) |
| روزى که در صور دميده شود و مجرمان را در آن روز، کبودچشم گرد مى‌آوريم. (102) |
| يَتَخَافَتُونَ بَيْنَهُمْ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا عَشْرًا (103) |
| آهسته با هم سخن مى‌گويند که ده روز بيش نيارميده‌ايد. (103) |
| نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا يَوْمًا (104) |
| ما به گفتار آنان آگاه‌تريم آنگاه که نيکوروشترين آنها مى‌گويد: جز يک روز نيارميده‌ايد. (104) |
| وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنْسِفُهَا رَبِّي نَسْفًا (105) |
| تو را از کوه‌ها مى‌پرسند. بگو: پروردگار من همه را پراکنده مى‌سازد. (105) |
| فَيَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا (106) |
| و آنها را به زمينى هموار بدل مى‌کند؛ (106) |
| لَا تَرَىٰ فِيهَا عِوَجًا وَلَا أَمْتًا (107) |
| در آن هيچ کجى و پستى و بلندى نمى‌بينى. (107) |
| يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لَا عِوَجَ لَهُ ۖ وَخَشَعَتِ الْأَصْوَاتُ لِلرَّحْمَٰنِ فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا (108) |
| در آن روز از پى آن داعى که هيچ کژى را در او راه نيست روان گردند. و صداها در برابر خداى رحمان به خشوع مى‌گرايد و از هيچ کس جز صداى پايى نخواهى شنيد. (108) |
| يَوْمَئِذٍ لَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا (109) |
| در آن روز شفاعت سود ندهد، مگر آن را که خداى رحمان اجازت دهد و سخنش را بپسندد. (109) |
| يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْمًا (110) |
| هر چه را در پيش روى آنهاست و هر چه را در پشت سرشان است مى‌داند و علم آنان او را در بَر نگيرد. (110) |
| ۞ وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ ۖ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا (111) |
| و چهره‌ها در برابر خداى زنده پاينده خاضع مى‌شود و هر که بار کفر بر دوش مى‌کشد نوميد مى‌گردد. (111) |
| وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَا يَخَافُ ظُلْمًا وَلَا هَضْمًا (112) |
| و هر کس که کارهاى شايسته کند و مؤمن باشد، نبايد از هيچ ستمى و شکستى بهراسد. (112) |
| وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا وَصَرَّفْنَا فِيهِ مِنَ الْوَعِيدِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ أَوْ يُحْدِثُ لَهُمْ ذِكْرًا (113) |
| اينچنين آن را قرآنى عربى نازل کرديم و در آن گونه‌گون هشدار داديم، شايد بترسند يا پندى تازه گيرند. (113) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |