| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 151 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| المص (1) |
| الف، لام، ميم، صاد. (1) |
| كِتَابٌ أُنْزِلَ إِلَيْكَ فَلَا يَكُنْ فِي صَدْرِكَ حَرَجٌ مِنْهُ لِتُنْذِرَ بِهِ وَذِكْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ (2) |
| کتابى است که بر تو نازل شده، در دل تو از آن ترديدى نباشد، تا به آن بيم دهى و مؤمنان را پندى باشد. (2) |
| اتَّبِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَلَا تَتَّبِعُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ ۗ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ (3) |
| از آنچه از جانب پروردگارتان برايتان نازل شده است پيروى کنيد و سواى او، از خدايان ديگر متابعت مکنيد. شما چه اندک پند مى‌پذيريد. (3) |
| وَكَمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا فَجَاءَهَا بَأْسُنَا بَيَاتًا أَوْ هُمْ قَائِلُونَ (4) |
| چه بسا قريه‌هايى که مردمش را به هلاکت رسانيديم، و عذاب ما شب هنگام يا آنگاه که به خواب نيمروزى فرورفته بودند، به آنان دررسيد. (4) |
| فَمَا كَانَ دَعْوَاهُمْ إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا إِلَّا أَنْ قَالُوا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ (5) |
| چون عذاب ما به آنان دررسيد سخنشان جز اين نبود که گفتند: ما ستمکار بوديم. (5) |
| فَلَنَسْأَلَنَّ الَّذِينَ أُرْسِلَ إِلَيْهِمْ وَلَنَسْأَلَنَّ الْمُرْسَلِينَ (6) |
| البته از مردمى که برايشان پيامبرانى فرستاده شده و نيز از پيامبرانى که فرستاده شده‌اند سؤال خواهيم کرد. (6) |
| فَلَنَقُصَّنَّ عَلَيْهِمْ بِعِلْمٍ ۖ وَمَا كُنَّا غَائِبِينَ (7) |
| و از هر چه کرده‌اند با آگاهى تمام برايشان حکايت خواهيم کرد، زيرا ما هرگز غايب نبوده‌ايم. (7) |
| وَالْوَزْنُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ ۚ فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (8) |
| در آن روز، وزن‌کردن به حق خواهد بود. آنها که ترازويشان سنگين است رستگارانند. (8) |
| وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُولَٰئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَظْلِمُونَ (9) |
| آنان که ترازوى اعمالشان سبک گشته است کسانى هستند که به آيات ما ايمان نياورده بودند و از اين رو به خود زيان رسانيده‌اند. (9) |
| وَلَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الْأَرْضِ وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ ۗ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ (10) |
| در زمين جايگاهتان داديم و راه‌هاى معيشتتان را در آن قرار داديم. و چه اندک سپاس مى‌گزاريد. (10) |
| وَلَقَدْ خَلَقْنَاكُمْ ثُمَّ صَوَّرْنَاكُمْ ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ لَمْ يَكُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ (11) |
| و شما را بيافريديم، و صورت بخشيديم، آنگاه به فرشتگان گفتيم: آدم را سجده کنيد. همه، جز ابليس، سجده کردند و ابليس در شمار سجده‌کنندگان نبود. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |