| سوره 27 | سوره مبارکه النمل | صفحه 377 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| طس ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْقُرْآنِ وَكِتَابٍ مُبِينٍ (1) |
| طا، سين. اينها آيات قرآن و کتابى روشنگر است. (1) |
| هُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ (2) |
| که هدايت و بشارتى براى مؤمنان است. (2) |
| الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ (3) |
| همانان که نماز برپا مى دارند و زکات مى دهند و خود به آخرت يقين دارند. (3) |
| إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ زَيَّنَّا لَهُمْ أَعْمَالَهُمْ فَهُمْ يَعْمَهُونَ (4) |
| همانا کسانى که به آخرت ايمان ندارند، کارهايشان را برايشان آراسته ايم و در نتيجه، متحيّر و کوردلند. (4) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ لَهُمْ سُوءُ الْعَذَابِ وَهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ (5) |
| اينان کسانى اند که برايشان عذاب سخت خواهد بود و آنان در آخرت، خود زيانکارترين [مردم]اند. (5) |
| وَإِنَّكَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ عَلِيمٍ (6) |
| و بى ترديد تو قرآن را از نزد حکيمى دانا دريافت مى کنى. (6) |
| إِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِأَهْلِهِ إِنِّي آنَسْتُ نَارًا سَآتِيكُمْ مِنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ آتِيكُمْ بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ (7) |
| [ياد کن] وقتى را که موسى به خانواده اش گفت: همانا من آتشى احساس کردم، به زودى از آن خبرى براى شما مى آورم، يا شعله اى برگرفته [از آن ]برايتان مى آورم به اميد اين که گرم شويد. (7) |
| فَلَمَّا جَاءَهَا نُودِيَ أَنْ بُورِكَ مَنْ فِي النَّارِ وَمَنْ حَوْلَهَا وَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (8) |
| پس وقتى که نزد آن آمد، ندا رسيد که برکت داده شد هر که در آتش و هر که پيرامون آن است و منزّه است خدا صاحب اختيار جهانيان. (8) |
| يَا مُوسَىٰ إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (9) |
| اى موسى! حقيقت اين است که منم خداى عزّتمند و صاحب حکمت. (9) |
| وَأَلْقِ عَصَاكَ ۚ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّىٰ مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ ۚ يَا مُوسَىٰ لَا تَخَفْ إِنِّي لَا يَخَافُ لَدَيَّ الْمُرْسَلُونَ (10) |
| و عصايت را بيفکن پس وقتى آن را [در صورت اژدهايى] ديد که چنان جست و خيز مى کند ـ که گويا مارى کوچک و سبک خيز است ـ پشت کنان فرار کرد و به عقب برنگشت [گفتيم:] اى موسى! نترس زيرا رسولان نزد من نمى ترسند. (10) |
| إِلَّا مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًا بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ (11) |
| مگر کسى که ستم کند آن گاه بعد از بدى، نيکى را جايگزين [آن] سازد که همانا من آمرزنده و صاحب رحمتم. (11) |
| وَأَدْخِلْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ ۖ فِي تِسْعِ آيَاتٍ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَقَوْمِهِ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ (12) |
| و دستت را در گريبانت کن تا بدون آسيبى [از پيسى ]سفيد بيرون آيد [و با اين دو معجزه ]در ضمن نُه معجزه به سوى فرعون و قوم او [برو ]که آنان قومى فاسق اند. (12) |
| فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ آيَاتُنَا مُبْصِرَةً قَالُوا هَٰذَا سِحْرٌ مُبِينٌ (13) |
| پس وقتى که معجزات روشن ما به آنان رسيد، گفتند: اين سحرى آشکار است. (13) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |