| سوره 51 | سوره مبارکه الذاريات | صفحه 523 |
|
| كَذَٰلِكَ مَا أَتَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ (52) |
| بدين سان هيچ رسولى براى امّت هايى که پيش از اينان بودند نيامد، مگر اين که گفتند: ساحر يا مجنون است. (52) |
| أَتَوَاصَوْا بِهِ ۚ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ (53) |
| آيا اين را به يکديگر توصيه کرده بودند؟ [نه] بلکه آنان مردمى طغيانگر بودند. (53) |
| فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ (54) |
| پس، از آنان روى بگردان که تو سزاوار ملامت نيستى. (54) |
| وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ (55) |
| و تذکّر بده که تذکّر براى مؤمنان سودمند است. (55) |
| وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ (56) |
| و جنّ و انس را نيافريديم مگر براى اين که مرا پرستش کنند. (56) |
| مَا أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ (57) |
| من از آنان هيچ عطايى نمى خواهم و نمى خواهم که به من طعام دهند. (57) |
| إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ (58) |
| بى ترديد خدا است که بسيار عطا کننده و صاحب قوّت و توانمند است. (58) |
| فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ (59) |
| پس قطعاً براى آنان که ظلم کرده اند سهمى [از عذاب ]مانند سهم هم مسلکانشان خواهد بود. بنابراين خواهان شتاب کردن من [در فرستادن عذاب ]نباشند. (59) |
| فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (60) |
| پس واى بر آنان که کفر ورزيده اند از آن روزشان که به آن تهديد مى شوند! (60) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالطُّورِ (1) |
| قَسَم به کوه طور (1) |
| وَكِتَابٍ مَسْطُورٍ (2) |
| و قَسَم به کتابى نوشته شده، (2) |
| فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ (3) |
| در صفحه اى گشوده، (3) |
| وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ (4) |
| و قسم به اين خانه آباد [خدا]، (4) |
| وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ (5) |
| و قَسَم به اين سقف برافراشته، (5) |
| وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ (6) |
| و قَسَم به اين درياى آکنده، (6) |
| إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ (7) |
| که قطعاً عذاب پروردگارت واقع شدنى است. (7) |
| مَا لَهُ مِنْ دَافِعٍ (8) |
| و هيچ بازدارنده اى براى آن نيست. (8) |
| يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْرًا (9) |
| روزى که آسمان، سخت به نوسان و اضطراب درآيد. (9) |
| وَتَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا (10) |
| و کوه ها به شدّت روان شوند. (10) |
| فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ (11) |
| پس در آن روز واى بر تکذيب کنندگان! (11) |
| الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ (12) |
| همانان که در باطل گويى [عجيبى فرو رفته و] به بازى سرگرم اند. (12) |
| يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا (13) |
| روزى که به شدّت به سوى آتش جهنّم رانده مى شوند. (13) |
| هَٰذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ (14) |
| [و به آنان مى گويند:] اين است همان آتشى که آن را تکذيب مى کرديد. (14) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |