| سوره 92 | سوره مبارکه الليل | صفحه 596 |
|
| لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (15) |
| [آتشى] که جز انسان بسيار بدبخت به آن نمى سوزد. (15) |
| الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (16) |
| همان کسى که [حق را] تکذيب کرد و روى گرداند. (16) |
| وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (17) |
| ولى انسان بسيار با تقوا از آن دور داشته مى شود. (17) |
| الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (18) |
| همان کسى که مالش را مى دهد، در حالى که پاکى را مى طلبد. (18) |
| وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَىٰ (19) |
| و در حالى که براى هيچ کس نزد او حقّ نعمتى نيست که به آن پاداش داده مى شود. (19) |
| إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (20) |
| [آنچه مى دهد] با آن جز رضاى پروردگارش را که از همه برتر است نمى طلبد. (20) |
| وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (21) |
| و قطعاً به زودى [با پاداش خداوند ]خشنود خواهد شد. (21) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالضُّحَىٰ (1) |
| قَسَم به روشنايى روز، (1) |
| وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ (2) |
| و قسم به شب چون آرام شود; (2) |
| مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ (3) |
| که پروردگارت نه با تو وداع کرده و نه از تو ناخشنود است. (3) |
| وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَىٰ (4) |
| و به يقين آخرت براى تو بهتر از دنيا است. (4) |
| وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ (5) |
| و همانا پروردگارت [آنقدر] به تو عطا خواهد کرد که راضى شوى. (5) |
| أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَىٰ (6) |
| آيا تو را يتيم نيافت پس مأوى داد؟ (6) |
| وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ (7) |
| و ناآگاهت يافت و راهنمايى کرد. (7) |
| وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ (8) |
| و نيازمندت يافت پس بى نياز ساخت. (8) |
| فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ (9) |
| پس بر يتيم تسلّط مجوى. (9) |
| وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ (10) |
| و سائل را به تندى مران. (10) |
| وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ (11) |
| و نعمت پروردگارت را بازگو کن. (11) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ (1) |
| [اى پيامبر!] آيا به نفع تو شرح صدرت نداديم؟ (1) |
| وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ (2) |
| و بار سنگينت را از تو فرو نهاديم. (2) |
| الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ (3) |
| آن بارى که براى تو کمرشکن بود. (3) |
| وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ (4) |
| و آوازه ات را براى تو بلند ساختيم. (4) |
| فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (5) |
| پس [بدان که] قطعاً [با هر] سختى، آسانى اى هست. (5) |
| إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (6) |
| قطعاً با [هر] سختى، آسانى اى هست. (6) |
| فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ (7) |
| پس هر وقت فرصت يافتى [براى جلب آسانى ]زحمت نيايش را بر خود هموار کن. (7) |
| وَإِلَىٰ رَبِّكَ فَارْغَبْ (8) |
| و فقط به پروردگارت رغبت و توجّه داشته باش. (8) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |