| سوره 81 | سوره مبارکه التكوير | صفحه 586 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ (1) |
| آن گاه که خورشيد در هم پيچيده و بى نور شود، (1) |
| وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ (2) |
| و آن گاه که ستارگان تيره گردند، (2) |
| وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ (3) |
| و آن گاه که کوه ها روان ساخته شوند، (3) |
| وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ (4) |
| و آن گاه که شتران ده ماهه باردار رها شوند، (4) |
| وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ (5) |
| و آن گاه که حيوانات وحشى محشور شوند، (5) |
| وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ (6) |
| و آن گاه که درياها شعلهور گردند، (6) |
| وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ (7) |
| و آن گاه که اشخاص با هم جنسان خود قرين شوند. (7) |
| وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ (8) |
| و آن گاه که از دختر زنده به گور شده سؤال شود، (8) |
| بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ (9) |
| که به کدامين گناه کشته شد؟ (9) |
| وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ (10) |
| و آن گاه که نامه ها[ى اعمال] گشوده شود، (10) |
| وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ (11) |
| و آن گاه که آسمان برکنده شود، (11) |
| وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ (12) |
| و آن گاه که جهنّم به شدّت افروخته شود، (12) |
| وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ (13) |
| و آن گاه که بهشت نزديک آورده شود، (13) |
| عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ (14) |
| [آن روز] هر کسى آنچه را حاضر کرده است، خواهد دانست. (14) |
| فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ (15) |
| پس قسم مى خورم به آن ستارگان غايب شونده [به هنگام روز]; (15) |
| الْجَوَارِ الْكُنَّسِ (16) |
| همان ستارگان غروب کننده. (16) |
| وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ (17) |
| و قَسَم به شب وقتى که پشت کند، (17) |
| وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ (18) |
| و قَسَم به صبح وقتى که بر دَمَد، (18) |
| إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (19) |
| که قطعاً اين [قرآن] سخن فرستاده اى است ارجمند; (19) |
| ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ (20) |
| که صاحب نيرويى [عظيم] است و نزد صاحب عرش مکانت دارد. (20) |
| مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ (21) |
| و در آن جا (ملأاعلى) مورد اطاعت و امين است. (21) |
| وَمَا صَاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ (22) |
| و مصاحب شما (محمّد) به هيچوجه ديوانه نيست. (22) |
| وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ (23) |
| و به يقين فرستاده [ما] را در آن افق آشکار ديد. (23) |
| وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ (24) |
| و او هرگز بر ابلاغ غيب (وحى) بخيل نيست. (24) |
| وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ (25) |
| و اين (قرآن) سخن شيطان رانده شده نيست. (25) |
| فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ (26) |
| پس به کجا مى رويد؟ (26) |
| إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ (27) |
| اين جز [وسيله] تذکّرى براى جهانيان نيست. (27) |
| لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ (28) |
| براى هر کس از شما که بخواهد [بر راه راست ]پايدارى کند. (28) |
| وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ (29) |
| و شما نمى خواهيد مگر آن که خدا، صاحب اختيار جهانيان بخواهد. (29) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |