| سوره 79 | سوره مبارکه النازعات | صفحه 584 |
|
| إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى (16) |
| آن گاه که پروردگارش او را در وادى مقدّسِ <طُوى> ندا داد: (16) |
| اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ (17) |
| برو به سوى فرعون که او طغيان کرده است. (17) |
| فَقُلْ هَلْ لَكَ إِلَىٰ أَنْ تَزَكَّىٰ (18) |
| پس بگو: آيا ميل دارى پاکيزه شوى؟ (18) |
| وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ (19) |
| و تو را به سوى پروردگارت هدايت کنم که خشيت [او] يابى؟ (19) |
| فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ (20) |
| پس بزرگ ترين معجزه را به او نشان داد. (20) |
| فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ (21) |
| ولى او [آن را] تکذيب کرد و عصيان ورزيد. (21) |
| ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ (22) |
| سپس روى بگردانيد در حالى که [براى مغلوب کردن موسى] تلاش مى کرد. (22) |
| فَحَشَرَ فَنَادَىٰ (23) |
| آن گاه [مردم را] جمع کرد، و ندا در داد، (23) |
| فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ (24) |
| و گفت: منم که بزرگ ترين خداوندگار شما هستم. (24) |
| فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ (25) |
| در نتيجه، خدا او را به عقوبت دنيا و آخرت بگرفت. (25) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشَىٰ (26) |
| به راستى در اين [داستان] عبرتى است براى کسى که اهل خشيت باشد. (26) |
| أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا (27) |
| آيا خلقت [دوباره] شما دشوارتر است يا [خلقت ]آسمان که خدا آن را بنا کرد؟ (27) |
| رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا (28) |
| سقفش را برافراشت و آن را بپرداخت. (28) |
| وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا (29) |
| و شبش را تاريک کرد و روشنى [روز ]آن را پديد آورد. (29) |
| وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا (30) |
| و علاوه بر آن زمين را گسترانيد. (30) |
| أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا (31) |
| آب و چراگاهش را از آن بيرون آورد. (31) |
| وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا (32) |
| و کوه هاى آن را استوار ساخت. (32) |
| مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (33) |
| تا براى شما و دام هايتان وسيله بهره مندى باشد. (33) |
| فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ (34) |
| پس وقتى که آن بزرگترين هنگامه روى دهد; (34) |
| يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَىٰ (35) |
| روزى که انسان آنچه کوشش کرده است به ياد مى آورد. (35) |
| وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَنْ يَرَىٰ (36) |
| و جهنّم را براى کسى که [بتواند] ببيند آشکار سازند. (36) |
| فَأَمَّا مَنْ طَغَىٰ (37) |
| [آن روز] هر که طغيان کرده، (37) |
| وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (38) |
| و زندگى دنيا را ترجيح داده است; (38) |
| فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (39) |
| قطعاً جهنّم تنها مأواى او است. (39) |
| وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ (40) |
| و هر که از مقام پروردگارش ترسيده و نفس خود را از هوس بازداشته است. (40) |
| فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ (41) |
| قطعاً بهشت تنها مأواى او است. (41) |
| يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا (42) |
| از تو درباره قيامت مى پرسند که وقوع آن چه وقت است؟ (42) |
| فِيمَ أَنْتَ مِنْ ذِكْرَاهَا (43) |
| تو را با اعلام [وقت] آن چه کار؟ (43) |
| إِلَىٰ رَبِّكَ مُنْتَهَاهَا (44) |
| [علم] آن تنها به پروردگارت منتهى مى شود. (44) |
| إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشَاهَا (45) |
| تو فقط اخطارکننده به کسى هستى که از آن مى ترسد. (45) |
| كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا (46) |
| روزى که قيامت را ببينند، چنانند که گويى جز شامگاهى يا چاشتگاه آن را درنگ نکرده اند. (46) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |