| سوره 69 | سوره مبارکه الحاقة | صفحه 568 |
|
| فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ (35) |
| پس، امروز در اين جا نه دوستى صميمى دارد; (35) |
| وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ (36) |
| و نه طعامى، مگر از غِسْلين (خونابه و چرک)، (36) |
| لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِئُونَ (37) |
| که جز خطاکاران آن را نمى خورند. (37) |
| فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ (38) |
| پس قَسَم مى خورم به آنچه مى بينيد، (38) |
| وَمَا لَا تُبْصِرُونَ (39) |
| و آنچه نمى بينيد; (39) |
| إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (40) |
| که بى گمان اين (قرآن) سخن رسولى گرامى است. (40) |
| وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ ۚ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ (41) |
| و آن سخن يک شاعر نيست، شما اندکى ايمان مى آوريد. (41) |
| وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ ۚ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ (42) |
| و نه سخن يک کاهن است، شما اندکى متذکّر مى شويد. (42) |
| تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (43) |
| [قرآن] فروفرستاده اى از جانب خداوندگار جهانيان است. (43) |
| وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ (44) |
| و اگر [محمّد] بعضى از گفتارهاى ساختگى را به ما نسبت مى داد; (44) |
| لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ (45) |
| او را به قوّت مى گرفتيم. (45) |
| ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ (46) |
| سپس رگ قلبش را قطع مى کرديم. (46) |
| فَمَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ (47) |
| آن گاه هيچ يک از شما نمى توانست سپر او شود. (47) |
| وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ (48) |
| و به يقين اين (قرآن) وسيله تذکّرى براى تقواپيشگان است. (48) |
| وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ (49) |
| و همانا ما مى دانيم که برخى از شما، تکذيب کنندگان [قرآن]ايد. (49) |
| وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ (50) |
| و بى شک، آن براى کافران موجب حسرت است. (50) |
| وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ (51) |
| و قطعاً اين، حقِّ يقينى و مسلّم است. (51) |
| فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (52) |
| پس با ذکر نام پروردگار بزرگت به تسبيح و نيايش بپرداز. (52) |
| سوره 70 | سوره مبارکه المعارج | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ (1) |
| درخواست کننده اى عذابى واقع شدنى را درخواست کرد; (1) |
| لِلْكَافِرِينَ لَيْسَ لَهُ دَافِعٌ (2) |
| که اختصاص به کافران دارد و هيچ بازدارنده اى براى آن نيست. (2) |
| مِنَ اللَّهِ ذِي الْمَعَارِجِ (3) |
| [و] از سوى خداوند صاحب معارج است. (3) |
| تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ (4) |
| فرشتگان و روح در روزى که مقدار آن پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى روند. (4) |
| فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا (5) |
| پس صبر کن صبرى نيکو. (5) |
| إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا (6) |
| همانا آنها آن روز را دور (ناممکن) مى بينند. (6) |
| وَنَرَاهُ قَرِيبًا (7) |
| و ما آن را نزديک (ممکن) مى بينيم. (7) |
| يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ (8) |
| روزى که آسمان مانند فلزّ آب کرده شود. (8) |
| وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ (9) |
| و کوه ها مانند پشم رنگ کرده [حلاّجى شده] گردد. (9) |
| وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيمًا (10) |
| و هيچ خويشى حال خويشى را نپرسد; (10) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |