| سوره 67 | سوره مبارکه الملك | صفحه 564 |
|
| فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ (27) |
| پس چون آن [موعود] را نزديک بينند، چهره کسانى که کفر ورزيده اند [از ناراحتى] بد و گرفته شود و گفته مى شود: اين است آنچه شما درخواست مى کرديد. (27) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ (28) |
| بگو: به من خبر دهيد، اگر خدا مرا و کسانى را که با من هستند هلاک کند، يا مورد رحمت قرارمان دهد، چه کسى کافران را از عذابى دردآور پناه مى دهد؟ (28) |
| قُلْ هُوَ الرَّحْمَٰنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (29) |
| بگو: او است صاحب رحمت، به وى ايمان آورده ايم و فقط بر او توکّل کرده ايم; پس به زودى خواهيد دانست چه کسى است که او در گمراهى نمايانى قرار دارد. (29) |
| قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ (30) |
| بگو: به من خبر دهيد، اگر آب شما [به زمين] فرورود چه کسى براى شما آبى روان [پديد] مى آورد؟ (30) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| ن ۚ وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ (1) |
| ن، قَسَم به قلم و آنچه مى نگارند; (1) |
| مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ (2) |
| که تو به لطف پروردگارت قطعاً ديوانه نيستى. (2) |
| وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ (3) |
| و به يقين براى تو اجرى پايان ناپذير خواهد بود. (3) |
| وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ (4) |
| و بى شک تو بر آيينى عظيم استوارى. (4) |
| فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ (5) |
| پس به زودى خواهى ديد و خواهند ديد; (5) |
| بِأَيْيِكُمُ الْمَفْتُونُ (6) |
| که کدامين شما دستخوش جنون است. (6) |
| إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (7) |
| همانا پروردگار تو خود داناتر است به کسى که از راه او منحرف شده و هم او به هدايت يافتگان داناتر است. (7) |
| فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ (8) |
| پس تو از تکذيب کنندگان اطاعت مکن; (8) |
| وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ (9) |
| که دوست دارند کاش سازش مى کردى تا سازش کنند. (9) |
| وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَهِينٍ (10) |
| و از هر بسيار قسم خورنده فرومايه اى اطاعت مکن، (10) |
| هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ (11) |
| که بسيار عيبجو و براى سخن چينى همواره در رفت و آمد است; (11) |
| مَنَّاعٍ لِلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12) |
| بسيار مانع خير و تجاوزکار و گناه پيشه است; (12) |
| عُتُلٍّ بَعْدَ ذَٰلِكَ زَنِيمٍ (13) |
| علاوه بر اينها درشتخوى و بى تبار است. (13) |
| أَنْ كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ (14) |
| [آرى] به خاطر اين که داراى مالى [فراوان] و پسرانى [نيرومند] است [از او اطاعت مکن]. (14) |
| إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (15) |
| وقتى که آيات ما بر او خوانده شود، مى گويد: [اينها ]افسانه هاى پيشينيان است. (15) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |