| سوره 48 | سوره مبارکه الفتح | صفحه 513 |
|
| قُلْ لِلْمُخَلَّفِينَ مِنَ الْأَعْرَابِ سَتُدْعَوْنَ إِلَىٰ قَوْمٍ أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ تُقَاتِلُونَهُمْ أَوْ يُسْلِمُونَ ۖ فَإِنْ تُطِيعُوا يُؤْتِكُمُ اللَّهُ أَجْرًا حَسَنًا ۖ وَإِنْ تَتَوَلَّوْا كَمَا تَوَلَّيْتُمْ مِنْ قَبْلُ يُعَذِّبْكُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (16) |
| به اعرابِ بر جا گذاشته شده بگو: به زودى به سوى مردمى که سخت جنگ آورند دعوت مى شويد که با آنان بجنگيد يا تسليم شوند; پس اگر اطاعت کنيد خداوند اجر خوبى به شما مى دهد و اگر روى بگردانيد ـ چنان که پيشتر روى گردانديد ـ به عذابى دردآور عذابتان مى کند. (16) |
| لَيْسَ عَلَى الْأَعْمَىٰ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِيضِ حَرَجٌ ۗ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ وَمَنْ يَتَوَلَّ يُعَذِّبْهُ عَذَابًا أَلِيمًا (17) |
| بر نابينا و بر لنگ و بر مريض گناهى نيست [اگر در جهاد شرکت نکنند] و هر کس خدا و رسولش را اطاعت کند او را به باغ هايى در مى آورد که از پايين آنها نهرها جريان دارد و هر کس روى بگرداند به عذابى دردآور عذابش مى کند. (17) |
| ۞ لَقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا (18) |
| همانا خدا از مؤمنان آن گاه که زير آن درخت با تو بيعت مى کردند خشنود شد و آنچه را در قلب هايشان بود دانست; پس آرامش را بر آنان نازل کرد و به ايشان فتحى نزديک پاداش داد. (18) |
| وَمَغَانِمَ كَثِيرَةً يَأْخُذُونَهَا ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا (19) |
| و [نيز] غنيمت هاى بسيارى که آنها را خواهند گرفت و خدا عزّتمند و حکيم است. (19) |
| وَعَدَكُمُ اللَّهُ مَغَانِمَ كَثِيرَةً تَأْخُذُونَهَا فَعَجَّلَ لَكُمْ هَٰذِهِ وَكَفَّ أَيْدِيَ النَّاسِ عَنْكُمْ وَلِتَكُونَ آيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ وَيَهْدِيَكُمْ صِرَاطًا مُسْتَقِيمًا (20) |
| خداوند غنيمت هاى بسيارى را به شما وعده داده است که آنها را خواهيد گرفت پس اين [غنايم خيبر] را زودتر به شما داد و دست آن مردم را از تعرّض به شما بازداشت [تا آسيبى به شما نرسد] و تا نشانه اى براى مؤمنان باشد [که بدانند وعده خدا حقّ است] و تا شما را به راهى راست هدايت کند. (20) |
| وَأُخْرَىٰ لَمْ تَقْدِرُوا عَلَيْهَا قَدْ أَحَاطَ اللَّهُ بِهَا ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرًا (21) |
| و غنيمت هاى ديگرى که به آنها ظفر نيافته ايد و خداوند حتماً به آنها احاطه دارد و خدا بر هر چيزى توانا است. (21) |
| وَلَوْ قَاتَلَكُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوَلَّوُا الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا (22) |
| و اگر آنان که کفر ورزيده اند با شما جنگيده بودند پشت [به جنگ] مى کردند، سپس دوست و يارى کننده اى نمى يافتند. (22) |
| سُنَّةَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلُ ۖ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا (23) |
| سنّت خدا است که از پيش گذشته است و براى سنّت خداوند هرگز دگرگونى نخواهى يافت. (23) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |