| سوره 42 | سوره مبارکه الشورى | صفحه 487 |
|
| وَمِنْ آيَاتِهِ الْجَوَارِ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ (32) |
| و از نشانه هاى [قدرت] او کشتى هاى کوه پيکرى است که در دريا روان هستند. (32) |
| إِنْ يَشَأْ يُسْكِنِ الرِّيحَ فَيَظْلَلْنَ رَوَاكِدَ عَلَىٰ ظَهْرِهِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (33) |
| اگر بخواهد باد را ساکن مى کند و کشتى ها بر پشت دريا بى حرکت مى مانند [و به مقصد نمى رسند ]همانا در اين امر براى هر صبر پيشه سپاس گزارى نشانه هايى [از قدرت خدا] وجود دارد. (33) |
| أَوْ يُوبِقْهُنَّ بِمَا كَسَبُوا وَيَعْفُ عَنْ كَثِيرٍ (34) |
| يا [اگر بخواهد] آنها را به کيفر آنچه [سرنشينانشان ]انجام داده اند غرق مى کند و [يا اگر بخواهد] از بسيارى مى گذرد [و غرقشان نمى کند]. (34) |
| وَيَعْلَمَ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِنَا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ (35) |
| [تا قدرت خدا ظاهر شود] و کسانى که در آيات خدا مجادله مى کنند بدانند که گريزگاهى ندارند. (35) |
| فَمَا أُوتِيتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ لِلَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (36) |
| پس هرچه به شما داده شده است کالاى زندگى دنيا است و آنچه نزد خدا است براى کسانى که ايمان آورده و بر پروردگارشان توکّل مى کنند بهتر و پايدارتر است. (36) |
| وَالَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ (37) |
| و [نيز براى] کسانى که از گناهان بزرگ و گناهان بسيار قبيح اجتناب مى کنند و چون به غضب بيايند مى بخشند. (37) |
| وَالَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَىٰ بَيْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (38) |
| و [براى] کسانى که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده و نماز را بر پا داشته اند و امور آنان در ميان شان با مشورت انجام مى شود و از آنچه به آنان عطا کرده ايم انفاق مى کنند. (38) |
| وَالَّذِينَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْيُ هُمْ يَنْتَصِرُونَ (39) |
| و [براى] کسانى که وقتى به آنان ظلم مى شود [براى رفع آن] طلب يارى مى کنند. (39) |
| وَجَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُهَا ۖ فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ (40) |
| و جزاى بدى بديى مانند آن است پس کسى که عفو کند و اصلاح نمايد اجرش با خداوند است، همانا خدا ظالمان را دوست نمى دارد. (40) |
| وَلَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولَٰئِكَ مَا عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيلٍ (41) |
| و کسانى که پس از ظلم ديدنشان [براى رفع آن] طلب يارى مى کنند قطعاً اعتراضى بر آنان نيست. (41) |
| إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَيَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ ۚ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (42) |
| اعتراض فقط بر کسانى است که به مردم ظلم مى کنند و در زمين به نا حق سرکشى مى نمايند اينان اند که برايشان عذابى دردآور خواهد بود. (42) |
| وَلَمَنْ صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَٰلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ (43) |
| و همانا کسى که صبر پيشه کند و [مجرم را] ببخشد بى شک اين از کارهاى استوار است. (43) |
| وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ وَلِيٍّ مِنْ بَعْدِهِ ۗ وَتَرَى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ يَقُولُونَ هَلْ إِلَىٰ مَرَدٍّ مِنْ سَبِيلٍ (44) |
| و هر که را خدا گمراه کند بعد از او هيچ کارسازى نخواهد داشت و ظالمان را مى بينى که چون عذاب را بنگرند مى گويند: آيا راهى براى بازگشتى وجود دارد؟ (44) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |