| سوره 34 | سوره مبارکه سبا | صفحه 432 |
|
| قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا لِلَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا أَنَحْنُ صَدَدْنَاكُمْ عَنِ الْهُدَىٰ بَعْدَ إِذْ جَاءَكُمْ ۖ بَلْ كُنْتُمْ مُجْرِمِينَ (32) |
| مستکبران به آنان که به زبونى کشيده شده اند مى گويند: آيا ما شما را از هدايت بعد از آن که به شما رسيد، منحرف کرديم؟ [نه] بلکه شما خود مجرم بوديد. (32) |
| وَقَالَ الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا بَلْ مَكْرُ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَنْ نَكْفُرَ بِاللَّهِ وَنَجْعَلَ لَهُ أَنْدَادًا ۚ وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَجَعَلْنَا الْأَغْلَالَ فِي أَعْنَاقِ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ هَلْ يُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (33) |
| و آنان که به زبونى کشيده شده بودند به مستکبران مى گويند: بلکه نيرنگ [شما در] شب و روز [ما را گمراه کرد] آن گاه که به ما امر مى کرديد که به خدا کفر بورزيم و براى او همتايانى قرار دهيم و چون عذاب را ببينند پشيمانى خود را پنهان مى کنند و غلّ ها را در گردن آنان که کفر ورزيدند، مى نهيم آيا جز به آنچه مى کردند سزا داده مى شوند؟ (33) |
| وَمَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (34) |
| و در هيچ قريه اى اخطارکننده اى نفرستاديم، مگر اين که خوشگذرانان آنها گفتند: ما آنچه را شما با آن فرستاده شده ايد منکريم. (34) |
| وَقَالُوا نَحْنُ أَكْثَرُ أَمْوَالًا وَأَوْلَادًا وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ (35) |
| و گفتند: ما اموال و اولاد بيشترى داريم و ما معذّب نخواهيم شد. (35) |
| قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ وَيَقْدِرُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (36) |
| بگو: همانا پروردگار من عطا را براى هر کس بخواهد وسعت مى دهد يا تنگ مى گرداند، ولى بيشتر مردم نمى دانند. (36) |
| وَمَا أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ بِالَّتِي تُقَرِّبُكُمْ عِنْدَنَا زُلْفَىٰ إِلَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَٰئِكَ لَهُمْ جَزَاءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا وَهُمْ فِي الْغُرُفَاتِ آمِنُونَ (37) |
| نه اموال شما و نه اولادتان چيزهايى نيستند که شما را نزد ما تقرّبى دهند، ولى کسانى که ايمان آورده و کار شايسته انجام دهند، اينان در برابر عملشان جزاى مضاعف دارند و آنان در غرفه هاى بهشتى در امان اند. (37) |
| وَالَّذِينَ يَسْعَوْنَ فِي آيَاتِنَا مُعَاجِزِينَ أُولَٰئِكَ فِي الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ (38) |
| و کسانى که پيشدستى کنان در [ابطال] آيات ما کوشش مى کنند، اينان احضار شدگان در عذاب خواهند بود. (38) |
| قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ ۚ وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ ۖ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ (39) |
| بگو: همانا پروردگار من عطا را براى هر کس از بندگانش بخواهد وسعت مى دهد يا براى او تنگ مى گرداند و هر چه را انفاق کنيد او عطايى را جايگزين آن خواهد کرد و او بهترين عطا کنندگان است. (39) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |