| سوره 32 | سوره مبارکه السجده | صفحه 416 |
|
| وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الْمُجْرِمُونَ نَاكِسُو رُءُوسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا إِنَّا مُوقِنُونَ (12) |
| و [صحنه دلخراشى را خواهى ديد] اگر ببينى وقتى که اين مجرمان [منکر معاد] نزد پروردگار [خود] سرهايشان را به زيرافکنده اند [و مى گويند: ]پروردگارا! بينا و شنوا شديم، پس مارا [به دنيا] برگردان تا کار شايسته انجام دهيم که ما حتماً به يقين رسيده ايم. (12) |
| وَلَوْ شِئْنَا لَآتَيْنَا كُلَّ نَفْسٍ هُدَاهَا وَلَٰكِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّي لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (13) |
| و اگر مى خواستيم، هدايت هر کسى را [به اجبار] به او مى داديم، ولى [همه را مختار آفريديم که راه خير يا شرّ را خود انتخاب کنند و] اين سخن از من حقّ است که حتماً جهنّم را از [مجرمان] جنّيان و آدميان پر خواهم کرد. (13) |
| فَذُوقُوا بِمَا نَسِيتُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا إِنَّا نَسِينَاكُمْ ۖ وَذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (14) |
| پس [گفته مى شود:] چون لقاى امروزتان را فراموش کرديد [عذاب را ]بچشيد، همانا ما [نيز] شما را فراموش کرده ايم و بچشيد عذاب هميشگى را به سزاى آنچه انجام مى داديد. (14) |
| إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّدًا وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ ۩ (15) |
| تنها کسانى به آيات ما ايمان مى آورند که وقتى به وسيله آنها به آنان تذکّر داده شود، سجده کنان به رو درمى افتند و همراه با ستايش پروردگارشان [او را] تنزيه مى کنند در حالى که تکبّر نمىورزند. (15) |
| تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (16) |
| پهلوهاى آنان از خوابگاه هايشان دورى مى کند، در حالى که پروردگارشان را از روى بيم و اميد مى خوانند و از آنچه به ايشان عطا کرده ايم انفاق مى کنند. (16) |
| فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (17) |
| پس هيچ کس نمى داند چه چيزهايى که روشنى بخش چشم ها است براى آنان ذخيره شده است [اين] به سزاى اعمالى است که مى کرده اند. (17) |
| أَفَمَنْ كَانَ مُؤْمِنًا كَمَنْ كَانَ فَاسِقًا ۚ لَا يَسْتَوُونَ (18) |
| با اين وصف آيا کسانى که مؤمن اند مانند کسانى هستند که فاسق اند؟ هرگز مساوى نيستند. (18) |
| أَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ جَنَّاتُ الْمَأْوَىٰ نُزُلًا بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (19) |
| امّا کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته انجام داده اند، براى آنان باغ هاى اقامتگاه خواهد بود که به سزاى آنچه انجام مى داده اند به ايشان پيشکش مى شود. (19) |
| وَأَمَّا الَّذِينَ فَسَقُوا فَمَأْوَاهُمُ النَّارُ ۖ كُلَّمَا أَرَادُوا أَنْ يَخْرُجُوا مِنْهَا أُعِيدُوا فِيهَا وَقِيلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (20) |
| و امّا کسانى که نافرمانى کرده اند اقامتگاهشان آتش است، هر بار بخواهند از آن بيرون آيند در آن بازگردانده مى شوند و به آنان گفته مى شود: بچشيد عذاب اين آتش را که آن را تکذيب مى کرديد. (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |