| سوره 27 | سوره مبارکه النمل | صفحه 385 |
|
| مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ (89) |
| کسانى که کار نيکو بياورند [پاداشى] بهتر از آن دارند و آنان در آن روز از وحشتى [بزرگ ]درامان اند. (89) |
| وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (90) |
| و کسانى که کار بد بياورند به رو در آتش افکنده مى شوند [و به آنان گفته مى شود:] آيا جز آنچه مى کرديد، سزا داده مى شويد؟ (90) |
| إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَٰذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَلَهُ كُلُّ شَيْءٍ ۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (91) |
| جز اين نيست که من مأمور شده ام خداوندگار اين شهر را ـ همو که به آن حرمت نهاده و همه چيز از او است ـ پرستش کنم [نه چيز ديگر را] و مأمور شده ام که از اهل تسليم و طاعت باشم. (91) |
| وَأَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَا أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِينَ (92) |
| و [مأمور شده ام] که قرآن را [بر مردم] بخوانم پس هر که هدايت يافت به سود خود هدايت مى يابد و هر که گمراه شد بگو: [من مسؤول نيستم زيرا] من فقط از اخطارکنندگانم. (92) |
| وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (93) |
| و بگو: ستايش مختصّ خدا است، زود باشد که آيات خود را ارائه دهد که آنها را بشناسيد و پروردگار تو از آنچه مى کنيد غافل نيست. (93) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| طسم (1) |
| طا، سين، ميم. (1) |
| تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ (2) |
| اينها آيات کتاب روشنگر است. (2) |
| نَتْلُو عَلَيْكَ مِنْ نَبَإِ مُوسَىٰ وَفِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (3) |
| بخشى از داستان مهمّ موسى و فرعون را براى [بهره گيرى] مردمى که باور مى دارند به درستى بر تو مى خوانيم. (3) |
| إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الْأَرْضِ وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِيَعًا يَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِنْهُمْ يُذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ وَيَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ (4) |
| همانا فرعون در آن سرزمين (مصر) برترى جويى کرد و اهل آن را فرقه فرقه ساخت، در حالى که طائفه اى از آنان را زبون مى داشت: پسرانشان را سر مى بريد و دخترانشان را زنده مى گذاشت، بى ترديد او از مفسدان بود. (4) |
| وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ (5) |
| و مى خواستيم به آنان که در آن سرزمين به زبونى کشيده شده بودند، نعمت بى زحمت بدهيم و ايشان را پيشوا سازيم و وارث گردانيم. (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |