| سوره 19 | سوره مبارکه مريم | صفحه 305 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| كهيعص (1) |
| کاف، ها، يا، عين، صاد. (1) |
| ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهُ زَكَرِيَّا (2) |
| [اين] يادى از رحمت پروردگار تو [در باره] بنده‌اش زکرياست. (2) |
| إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ نِدَاءً خَفِيًّا (3) |
| آنگاه که [زکريا] پروردگارش را آهسته ندا کرد. (3) |
| قَالَ رَبِّ إِنِّي وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّي وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَيْبًا وَلَمْ أَكُنْ بِدُعَائِكَ رَبِّ شَقِيًّا (4) |
| گفت: «پروردگارا، من استخوانم سست گرديده و [موى] سرم از پيرى سپيد گشته، و -اى پروردگار من- هرگز در دعاى تو نااميد نبوده‌ام.» (4) |
| وَإِنِّي خِفْتُ الْمَوَالِيَ مِنْ وَرَائِي وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا فَهَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا (5) |
| و من پس از خويشتن از بستگانم بيمناکم و زنم نازاست، پس از جانب خود ولىّ [و جانشينى] به من ببخش، (5) |
| يَرِثُنِي وَيَرِثُ مِنْ آلِ يَعْقُوبَ ۖ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيًّا (6) |
| که از من ارث برد و از خاندان يعقوب [نيز] ارث برد، و او را -اى پروردگار من- پسنديده گردان. (6) |
| يَا زَكَرِيَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ اسْمُهُ يَحْيَىٰ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِيًّا (7) |
| اى زکريا، ما تو را به پسرى -که نامش يحيى است- مژده مى‌دهيم، که قبلاً همنامى براى او قرار نداده‌ايم. (7) |
| قَالَ رَبِّ أَنَّىٰ يَكُونُ لِي غُلَامٌ وَكَانَتِ امْرَأَتِي عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا (8) |
| گفت: «پروردگارا، چگونه مرا پسرى خواهد بود و حال آنکه زنم نازاست و من از سالخوردگى ناتوان شده‌ام؟» (8) |
| قَالَ كَذَٰلِكَ قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَّ هَيِّنٌ وَقَدْ خَلَقْتُكَ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَيْئًا (9) |
| [فرشته] گفت: «[فرمان] چنين است. پروردگار تو گفته که اين [کار] بر من آسان است، و تو را در حالى که چيزى نبودى قبلاً آفريده‌ام.» (9) |
| قَالَ رَبِّ اجْعَلْ لِي آيَةً ۚ قَالَ آيَتُكَ أَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَيَالٍ سَوِيًّا (10) |
| گفت: «پروردگارا، نشانه‌اى براى من قرار ده» فرمود: «نشانه تو اين است که سه شبانه [روز] با اينکه سالمى با مردم سخن نمى‌گويى.» (10) |
| فَخَرَجَ عَلَىٰ قَوْمِهِ مِنَ الْمِحْرَابِ فَأَوْحَىٰ إِلَيْهِمْ أَنْ سَبِّحُوا بُكْرَةً وَعَشِيًّا (11) |
| پس، از محراب بر قوم خويش درآمد و ايشان را آگاه گردانيد که روز و شب به نيايش بپردازيد. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |