| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 367 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| طسم (1) |
| طا، سين، ميم. (1) |
| تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ (2) |
| اين است آيه‌هاى کتاب روشنگر. (2) |
| لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (3) |
| شايد تو از اينکه [مشرکان] ايمان نمى‌آورند، جان خود را تباه سازى. (3) |
| إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِينَ (4) |
| اگر بخواهيم، معجزه‌اى از آسمان بر آنان فرود مى‌آوريم، تا در برابر آن، گردنهايشان خاضع گردد. (4) |
| وَمَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ (5) |
| و هيچ تذکر جديدى از سوى [خداى] رحمان برايشان نيامد جز اينکه همواره از آن روى برمى‌تافتند. (5) |
| فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (6) |
| [آنان] در حقيقت به تکذيب پرداختند، و به زودى خبر آنچه که بدان ريشخند مى کردند، بديشان خواهد رسيد. (6) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ (7) |
| مگر در زمين ننگريسته‌اند که چه قدر در آن از هر گونه جفتهاى زيبا رويانيده‌ايم؟ (7) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (8) |
| قطعاً در اين [هنرنمايى] عبرتى است و[لى] بيشترشان ايمان‌آورنده نيستند. (8) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (9) |
| و در حقيقت، پروردگار تو همان شکست‌ناپذير مهربان است. (9) |
| وَإِذْ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (10) |
| و [ياد کن] هنگامى را که پروردگارت موسى را ندا درداد که به سوى قوم ستمکار برو: (10) |
| قَوْمَ فِرْعَوْنَ ۚ أَلَا يَتَّقُونَ (11) |
| قوم فرعون؛ آيا پروا ندارند؟! (11) |
| قَالَ رَبِّ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ (12) |
| گفت: «پروردگارا، مى‌ترسم مرا تکذيب کنند، (12) |
| وَيَضِيقُ صَدْرِي وَلَا يَنْطَلِقُ لِسَانِي فَأَرْسِلْ إِلَىٰ هَارُونَ (13) |
| و سينه‌ام تنگ مى‌گردد، و زبانم باز نمى‌شود، پس به سوى هارون بفرست. (13) |
| وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخَافُ أَنْ يَقْتُلُونِ (14) |
| و [از طرفى] آنان بر [گردن] من خونى دارند و مى‌ترسم مرا بکشند.» (14) |
| قَالَ كَلَّا ۖ فَاذْهَبَا بِآيَاتِنَا ۖ إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ (15) |
| فرمود: «نه، چنين نيست؛ نشانه‌هاى ما را [براى آنان] بِبَريد که ما با شما شنونده‌ايم.» (15) |
| فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (16) |
| پس به سوى فرعون برويد و بگوييد: «ما پيامبر پروردگار جهانيانيم، (16) |
| أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ (17) |
| فرزندان اسرائيل را با ما بفرست.» (17) |
| قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ (18) |
| [فرعون] گفت: «آيا تو را از کودکى در ميان خود نپرورديم و ساليانى چند از عمرت را پيش ما نماندى؟ (18) |
| وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنْتَ مِنَ الْكَافِرِينَ (19) |
| و [سرانجام] کار خود را کردى، و تو از ناسپاسانى.» (19) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |