| سوره 76 | سوره مبارکه الانسان | صفحه 579 |
|
| عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَهَا تَفْجِيرًا (6) |
| چشمه‌اى که بندگان خدا از آن مى‌نوشند و [به دلخواه خويش] جاريش مى‌کنند. (6) |
| يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا (7) |
| [همان بندگانى که] به نذر خود وفا مى‌کردند، و از روزى که گزند آن فراگيرنده است مى‌ترسيدند. (7) |
| وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَىٰ حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا (8) |
| و به [پاس] دوستى [خدا]، بينوا و يتيم و اسير را خوراک مى‌دادند. (8) |
| إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا (9) |
| «ما براى خشنودى خداست که به شما مى‌خورانيم و پاداش و سپاسى از شما نمى‌خواهيم. (9) |
| إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا (10) |
| ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت، هراسناکيم.» (10) |
| فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا (11) |
| پس خدا [هم] آنان را از آسيب آن روز نگاه داشت و شادابى و شادمانى به آنان ارزانى داشت. (11) |
| وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِيرًا (12) |
| و به [پاس] آنکه صبر کردند، بهشت و پرنيان پاداششان داد. (12) |
| مُتَّكِئِينَ فِيهَا عَلَى الْأَرَائِكِ ۖ لَا يَرَوْنَ فِيهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِيرًا (13) |
| در آن [بهشت] بر تختها[ى خويش] تکيه زنند. در آنجا نه آفتابى بينند و نه سرمايى. (13) |
| وَدَانِيَةً عَلَيْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِيلًا (14) |
| و سايه‌ها[ى درختان] به آنان نزديک است، و ميوه‌هايش [براى چيدن] رام. (14) |
| وَيُطَافُ عَلَيْهِمْ بِآنِيَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَكْوَابٍ كَانَتْ قَوَارِيرَا (15) |
| و ظروف سيمين و جامهاى بلورين، پيرامون آنان گردانده مى‌شود. (15) |
| قَوَارِيرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِيرًا (16) |
| جامهايى از سيم که درست به اندازه [و با کمال ظرافت] آنها را از کار در آورده‌اند. (16) |
| وَيُسْقَوْنَ فِيهَا كَأْسًا كَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِيلًا (17) |
| و در آنجا از جامى که آميزه زنجبيل دارد به آنان مى‌نوشانند. (17) |
| عَيْنًا فِيهَا تُسَمَّىٰ سَلْسَبِيلًا (18) |
| از چشمه‌اى در آنجا که «سلسبيل» ناميده مى‌شود. (18) |
| ۞ وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا (19) |
| و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مى‌گردند. چون آنها را ببينى، گويى که مرواريدهايى پراکنده‌اند. (19) |
| وَإِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَمُلْكًا كَبِيرًا (20) |
| و چون بدانجا نگرى [سرزمينى از] نعمت و کشورى پهناور مى‌بينى. (20) |
| عَالِيَهُمْ ثِيَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ ۖ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا (21) |
| [بهشتيان را] جامه‌هاى ابريشمى سبز و ديباى ستبر در بر است و پيرايه آنان دستبندهاى سيمين است و پروردگارشان باده‌اى پاک به آنان مى‌نوشاند. (21) |
| إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمْ جَزَاءً وَكَانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُورًا (22) |
| اين [پاداش] براى شماست و کوشش شما مقبول افتاده است. (22) |
| إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ تَنْزِيلًا (23) |
| در حقيقت، ما قرآن را بر تو به تدريج فرو فرستاديم. (23) |
| فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ كَفُورًا (24) |
| پس در برابر فرمان پروردگارت شکيبايى کن، و از آنان گناهکار يا ناسپاسگزار را فرمان مبر. (24) |
| وَاذْكُرِ اسْمَ رَبِّكَ بُكْرَةً وَأَصِيلًا (25) |
| و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان ياد کن. (25) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |