| سوره 67 | سوره مبارکه الملك | صفحه 563 |
|
| وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ ۖ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (13) |
| و [اگر] سخن خود را پنهان داريد، يا آشکارش نماييد، در حقيقت وى به راز دلها آگاه است. (13) |
| أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ (14) |
| آيا کسى که آفريده است نمى‌داند؟ با اينکه او خود باريک بين آگاه است. (14) |
| هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِنْ رِزْقِهِ ۖ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ (15) |
| اوست کسى که زمين را براى شما رام گردانيد، پس در فراخناى آن رهسپار شويد و از روزى [خدا] بخوريد و رستاخيز به سوى اوست. (15) |
| أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ (16) |
| آيا از آن کس که در آسمان است ايمن شده‌ايد که شما را در زمين فرو برد، پس بناگاه [زمين] به تپيدن افتد؟ (16) |
| أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ (17) |
| يا از آن کس که در آسمان است ايمن شده‌ايد که بر [سر] شما تندبادى از سنگريزه فرو فرستد؟ پس به زودى خواهيد دانست که بيم دادن من چگونه است (17) |
| وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ (18) |
| و پيش از آنان [نيز] کسانى به تکذيب پرداختند پس عذاب من چگونه بود؟ (18) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ ۚ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَٰنُ ۚ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ (19) |
| آيا در بالاى سرشان به پرندگان ننگريسته‌اند [که گاه] بال مى‌گسترند و [گاه] بال مى‌آنند؟ جز خداى رحمان [کسى] آنها را نگاه نمى‌دارد، او به هر چيزى بيناست. (19) |
| أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَٰنِ ۚ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ (20) |
| يا آن کسى که خود براى شما [چون] سپاهى است که ياريتان مى‌کند، جز خداى رحمان کيست؟ کافران جز گرفتار فريب نيستند. (20) |
| أَمَّنْ هَٰذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ ۚ بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَنُفُورٍ (21) |
| يا کيست آن که به شما روزى دهد اگر [خدا] روزى خود را [از شما] باز دارد؟ [نه] بلکه در سرکشى و نفرت پافشارى کردند. (21) |
| أَفَمَنْ يَمْشِي مُكِبًّا عَلَىٰ وَجْهِهِ أَهْدَىٰ أَمَّنْ يَمْشِي سَوِيًّا عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (22) |
| پس آيا آن کس که نگونسار راه مى‌پيمايد هدايت يافته تر است يا آن کس که ايستاده بر راه راست مى‌رود؟ (22) |
| قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۖ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ (23) |
| بگو: «اوست آن کس که شما را پديد آورده و براى شما گوش و ديدگان و دلها آفريده است. چه کم سپاسگزاريد.» (23) |
| قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ (24) |
| بگو: «اوست که شما را در زمين پراکنده کرده، و به نزد او [ست که] گرد آورده خواهيد شد.» (24) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (25) |
| و مى‌گويند: «اگر راست مى‌گوييد، اين وعده کى خواهد بود؟» (25) |
| قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ (26) |
| بگو: «علم [آن] فقط پيش خداست و من صرفاً هشدار دهنده‌اى آشکارم.» (26) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |