| سوره 40 | سوره مبارکه غافر | صفحه 472 |
|
| ۞ وَيَا قَوْمِ مَا لِي أَدْعُوكُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَتَدْعُونَنِي إِلَى النَّارِ (41) |
| و اى قوم من، چه شده است که من شما را به نجات فرا مى‌خوانم و [شما] مرا به آتش فرا مى‌خوانيد؟ (41) |
| تَدْعُونَنِي لِأَكْفُرَ بِاللَّهِ وَأُشْرِكَ بِهِ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَأَنَا أَدْعُوكُمْ إِلَى الْعَزِيزِ الْغَفَّارِ (42) |
| مرا فرا مى‌خوانيد تا به خدا کافر شوم و چيزى را که بدان علمى ندارم با او شريک گردانم؛ و من شما را به سوى آن ارجمند آمرزنده دعوت مى‌کنم. (42) |
| لَا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِي إِلَيْهِ لَيْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِي الدُّنْيَا وَلَا فِي الْآخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِينَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ (43) |
| آنچه مرا به سوى آن دعوت مى‌کنيد، به ناچار نه در دنيا و نه در آخرت [درخور] خواندن نيست، و در حقيقت، برگشت ما به سوى خداست، و افراطگران همدمان آتشند. (43) |
| فَسَتَذْكُرُونَ مَا أَقُولُ لَكُمْ ۚ وَأُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ (44) |
| پس به زودى آنچه را به شما مى‌گويم به ياد خواهيد آورد. و کارم را به خدا مى‌سپارم؛ خداست که به [حال] بندگان [خود] بيناست.» (44) |
| فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا ۖ وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ (45) |
| پس خدا او را از عواقب سوء آنچه نيرنگ مى‌کردند حمايت فرمود، و فرعونيان را عذاب سخت فرو گرفت. (45) |
| النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَعَشِيًّا ۖ وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ (46) |
| [اينک هر] صبح و شام بر آتش عرضه مى‌شوند، و روزى که رستاخيز بر پا شود [فرياد مى‌رسد که:] «فرعونيان را در سخت‌ترين [انواع] عذاب درآوريد.» (46) |
| وَإِذْ يَتَحَاجُّونَ فِي النَّارِ فَيَقُولُ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا نَصِيبًا مِنَ النَّارِ (47) |
| و آنگاه که در آتش شروع به آوردن حجّت مى‌کنند، زيردستان به کسانى که گردنکش بودند، مى‌گويند: «ما پيرو شما بوديم؛ پس آيا مى‌توانيد پاره‌اى از اين آتش را از ما دفع کنيد؟» (47) |
| قَالَ الَّذِينَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُلٌّ فِيهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَكَمَ بَيْنَ الْعِبَادِ (48) |
| کسانى که گردنکشى مى‌کردند، مى‌گويند: «[اکنون] همه ما در آن هستيم. خداست که ميان بندگان [خود] داورى کرده است.» (48) |
| وَقَالَ الَّذِينَ فِي النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّكُمْ يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْمًا مِنَ الْعَذَابِ (49) |
| و کسانى که در آتشند، به نگهبانان جهنّم مى‌گويند: «پروردگارتان را بخوانيد تا يک روز از اين عذاب را به ما تخفيف دهد.» (49) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |