| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 446 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| وَالصَّافَّاتِ صَفًّا (1) |
| سوگند به صف بستگان -که صفى [با شکوه] بسته‌اند- (1) |
| فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا (2) |
| و به زجرکنندگان -که به سختى زجر مى‌کنند- (2) |
| فَالتَّالِيَاتِ ذِكْرًا (3) |
| و به تلاوت‌کنندگان [آيات الهى]! (3) |
| إِنَّ إِلَٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ (4) |
| که قطعاً معبود شما يگانه است! (4) |
| رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ (5) |
| پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، و پروردگار خاورها! (5) |
| إِنَّا زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِزِينَةٍ الْكَوَاكِبِ (6) |
| ما آسمان اين دنيا را به زيور اختران آراستيم! (6) |
| وَحِفْظًا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ مَارِدٍ (7) |
| و [آن را] از هر شيطان سرکشى نگاه داشتيم! (7) |
| لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَىٰ وَيُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ (8) |
| [به طورى که] نمى‌توانند به انبوه [فرشتگان] عالَم بالا گوش فرا دهند، و از هر سوى پرتاب مى‌شوند. (8) |
| دُحُورًا ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ (9) |
| با شدت به دور رانده مى‌شوند، و برايشان عذابى دايم است. (9) |
| إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ (10) |
| مگر کسى که [از سخن بالاييان] يکباره استراق سمع کند، که شهابى شکافنده از پى او مى‌تازد! (10) |
| فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا ۚ إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِينٍ لَازِبٍ (11) |
| پس، [از کافران] بپرس: آيا ايشان [از نظر] آفرينش سخت‌ترند يا کسانى که [در آسمانها] خلق کرديم؟ ما آنان را از گِلى چسبنده پديد آورديم. (11) |
| بَلْ عَجِبْتَ وَيَسْخَرُونَ (12) |
| بلکه عجب مى‌دارى و [آنها] ريشخند مى‌کنند! (12) |
| وَإِذَا ذُكِّرُوا لَا يَذْكُرُونَ (13) |
| و چون پند داده شوند عبرت نمى‌گيرند. (13) |
| وَإِذَا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ (14) |
| و چون آيتى ببينند به ريشخند مى‌پردازند! (14) |
| وَقَالُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ (15) |
| و مى‌گويند: «اين جز سحرى آشکار نيست.» (15) |
| أَإِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (16) |
| «آيا چون مرديم و خاک و استخوانهاى [خُرد] گرديديم، آيا راستى برانگيخته مى‌شويم؟ (16) |
| أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (17) |
| و همين طور پدران اوّليه ما؟!» (17) |
| قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ (18) |
| بگو: «آرى! در حالى که شما خواريد!» (18) |
| فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ يَنْظُرُونَ (19) |
| و آن تنها يک فرياد است و بس! و بناگاه آنان به تماشا خيزند! (19) |
| وَقَالُوا يَا وَيْلَنَا هَٰذَا يَوْمُ الدِّينِ (20) |
| و مى‌گويند: «اى واى بر ما! اين است روز جزا!» (20) |
| هَٰذَا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (21) |
| اين است همان روز داورى که آن را تکذيب مى‌کرديد! (21) |
| ۞ احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُونَ (22) |
| کسانى را که ستم کرده‌اند، با همرديفانشان و آنچه غير از خدا مى‌پرستيده‌اند، (22) |
| مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْجَحِيمِ (23) |
| گِرد آوريد و به سوى راه جهنم رهبرى‌شان کنيد! (23) |
| وَقِفُوهُمْ ۖ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ (24) |
| و بازداشتشان نماييد که آنها مسؤولند! (24) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |