| سوره 36 | سوره مبارکه يس | صفحه 444 |
|
| إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ (55) |
| در اين روز، اهل بهشت کار و بارى خوش در پيش دارند. (55) |
| هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِي ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِكِ مُتَّكِئُونَ (56) |
| آنها با همسرانشان در زير سايه‌ها بر تختها تکيه مى‌زنند. (56) |
| لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُمْ مَا يَدَّعُونَ (57) |
| در آنجا براى آنها [هر گونه] ميوه است و هر چه دلشان بخواهد. (57) |
| سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ (58) |
| از جانب پروردگار[ى] مهربان [به آنان] سلام گفته مى‌شود. (58) |
| وَامْتَازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ (59) |
| و اى گناهکاران، امروز [از بى‌گناهان] جدا شويد. (59) |
| ۞ أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ (60) |
| اى فرزندان آدم، مگر با شما عهد نکرده بودم که شيطان را مپرستيد، زيرا وى دشمن آشکار شماست؟ (60) |
| وَأَنِ اعْبُدُونِي ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ (61) |
| و اينکه مرا بپرستيد؛ اين است راه راست! (61) |
| وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلًّا كَثِيرًا ۖ أَفَلَمْ تَكُونُوا تَعْقِلُونَ (62) |
| و [او] گروهى انبوه از ميان شما را سخت گمراه کرد؛ آيا تعقل نمى‌کرديد؟ (62) |
| هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (63) |
| اين است جهنّمى که به شما وعده داده مى‌شد! (63) |
| اصْلَوْهَا الْيَوْمَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (64) |
| به [جرم] آنکه کفر مى‌ورزيديد، اکنون در آن درآييد. (64) |
| الْيَوْمَ نَخْتِمُ عَلَىٰ أَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (65) |
| امروز بر دهانهاى آنان مُهر مى‌نهيم، و دستهايشان با ما سخن مى‌گويند، و پاهايشان بدانچه فراهم مى‌ساختند گواهى مى‌دهند. (65) |
| وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَىٰ أَعْيُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّىٰ يُبْصِرُونَ (66) |
| و اگر بخواهيم، هر آينه فروغ از ديدگانشان مى‌گيريم تا در راه [کج] بر هم پيشى جويند؛ ولى [راه راست را] از کجا مى‌توانند ببينند؟ (66) |
| وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَىٰ مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِيًّا وَلَا يَرْجِعُونَ (67) |
| و اگر بخواهيم، هرآينه ايشان را در جاى خود مسخ مى‌کنيم [به گونه‌اى] که نه بتوانند بروند و نه برگردند. (67) |
| وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ ۖ أَفَلَا يَعْقِلُونَ (68) |
| و هر که را عمر دراز دهيم، او را [از نظر] خلقت فروکاسته [و شکسته] گردانيم، آيا نمى‌انديشند؟ (68) |
| وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا يَنْبَغِي لَهُ ۚ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِينٌ (69) |
| و [ما] به او شعر نياموختيم و در خور وى نيست، اين [سخن] جز اندرز و قرآنى روشن نيست. (69) |
| لِيُنْذِرَ مَنْ كَانَ حَيًّا وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْكَافِرِينَ (70) |
| تا هر که را [دلى] زنده است بيم دهد، و گفتار [خدا] در باره کافران محقق گردد. (70) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |