| سوره 26 | سوره مبارکه الشعراء | صفحه 371 |
|
| وَاجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ (84) |
| و براى من در [ميان] آيندگان آوازه نيکو گذار، (84) |
| وَاجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ (85) |
| و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان، (85) |
| وَاغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّالِّينَ (86) |
| و بر پدرم ببخشاى که او از گمراهان بود، (86) |
| وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ (87) |
| و روزى که [مردم] برانگيخته مى‌شوند رسوايم مکن: (87) |
| يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ (88) |
| روزى که هيچ مال و فرزندى سود نمى‌دهد، (88) |
| إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ (89) |
| مگر کسى که دلى پاک به سوى خدا بياورد. (89) |
| وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ (90) |
| و [آن روز] بهشت براى پرهيزگاران نزديک مى‌گردد. (90) |
| وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغَاوِينَ (91) |
| و جهنم براى گمراهان نمودار مى‌شود. (91) |
| وَقِيلَ لَهُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ (92) |
| و به آنان گفته مى‌شود: «آنچه جز خدا مى‌پرستيديد کجايند؟ (92) |
| مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ (93) |
| آيا ياريتان مى‌کنند يا خود را يارى مى‌دهند؟ (93) |
| فَكُبْكِبُوا فِيهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ (94) |
| پس آنها و همه گمراهان در آن [آتش] افکنده مى‌شوند، (94) |
| وَجُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ (95) |
| و [نيز] همه سپاهيان ابليس. (95) |
| قَالُوا وَهُمْ فِيهَا يَخْتَصِمُونَ (96) |
| آنها در آنجا با يکديگر ستيزه مى‌کنند [و] مى‌گويند: (96) |
| تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (97) |
| «سوگند به خدا که ما در گمراهى آشکارى بوديم، (97) |
| إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (98) |
| آنگاه که شما را با پروردگار جهانيان برابر مى‌کرديم، (98) |
| وَمَا أَضَلَّنَا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ (99) |
| و جز تباهکاران ما را گمراه نکردند، (99) |
| فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ (100) |
| در نتيجه شفاعتگرانى نداريم، (100) |
| وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ (101) |
| و نه دوستى نزديک. (101) |
| فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (102) |
| و اى کاش که بازگشتى براىِ ما بود و از مؤمنان مى‌شديم. (102) |
| إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (103) |
| حقاً در اين [سرگذشت درس] عبرتى است و[لى] بيشترشان مؤمن نبودند. (103) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (104) |
| و در حقيقت، پروردگار تو همان شکست‌ناپذير مهربان است. (104) |
| كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ (105) |
| قوم نوح پيامبران را تکذيب کردند. (105) |
| إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ (106) |
| چون برادرشان نوح به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟ (106) |
| إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ (107) |
| من براى شما فرستاده‌اى در خور اعتمادم؛ (107) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (108) |
| از خدا پروا کنيد و فرمانم ببريد، (108) |
| وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ الْعَالَمِينَ (109) |
| و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‌کنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست. (109) |
| فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ (110) |
| پس، از خدا پروا کنيد و فرمانم ببريد.» (110) |
| ۞ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ (111) |
| گفتند: «آيا به تو ايمان بياوريم و حال آنکه فرومايگان از تو پيروى کرده‌اند؟» (111) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |