| سوره 15 | سوره مبارکه الحجر | صفحه 263 |
|
| وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِي السَّمَاءِ بُرُوجًا وَزَيَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِينَ (16) |
| و به يقين، ما در آسمان بُرجهايى قرار داديم و آن را براى تماشاگران آراستيم. (16) |
| وَحَفِظْنَاهَا مِنْ كُلِّ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ (17) |
| و آن را از هر شيطان رانده‌شده‌اى حفظ کرديم. (17) |
| إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ مُبِينٌ (18) |
| مگر آن کس که دزديده گوش فرا دهد که شهابى روشن او را دنبال مى‌کند. (18) |
| وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَيْنَا فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْزُونٍ (19) |
| و زمين را گسترانيديم و در آن کوههاى استوار افکنديم و از هر چيز سنجيده‌اى در آن رويانيديم. (19) |
| وَجَعَلْنَا لَكُمْ فِيهَا مَعَايِشَ وَمَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرَازِقِينَ (20) |
| و براى شما و هر کس که شما روزى‌دهنده او نيستيد، در آن وسايل زندگى قرار داديم. (20) |
| وَإِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا عِنْدَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ (21) |
| و هيچ چيز نيست مگر آنکه گنجينه‌هاى آن نزد ماست، و ما آن را جز به اندازه‌اى معين فرو نمى‌فرستيم. (21) |
| وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ فَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَسْقَيْنَاكُمُوهُ وَمَا أَنْتُمْ لَهُ بِخَازِنِينَ (22) |
| و بادها را باردارکننده فرستاديم و از آسمان، آبى نازل کرديم، پس شما را بدان سيراب نموديم، و شما خزانه‌دار آن نيستيد. (22) |
| وَإِنَّا لَنَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَنَحْنُ الْوَارِثُونَ (23) |
| و بى‌ترديد، اين ماييم که زنده مى‌کنيم و مى‌ميرانيم، و ما وارث [همه] هستيم. (23) |
| وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنْكُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ (24) |
| و به يقين، پيشينيان شما را شناخته‌ايم و آيندگان [شما را نيز] شناخته‌ايم. (24) |
| وَإِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ ۚ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ (25) |
| و مسلماً پروردگار توست که آنان را محشور خواهد کرد، چرا که او حکيم داناست. (25) |
| وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ (26) |
| و در حقيقت، انسان را از گِلى خشک، از گِلى سياه و بدبو، آفريديم. (26) |
| وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نَارِ السَّمُومِ (27) |
| و پيش از آن، جن را از آتشى سوزان و بى‌دود خلق کرديم. (27) |
| وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ (28) |
| و [ياد کن] هنگامى را که پروردگار تو به فرشتگان گفت: «من بشرى را از گِلى خشک، از گِلى سياه و بدبو، خواهم آفريد. (28) |
| فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ (29) |
| پس وقتى آن را درست کردم و از روح خود در آن دميدم، پيش او به سجده درافتيد. (29) |
| فَسَجَدَ الْمَلَائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ (30) |
| پس فرشتگان همگى يکسره سجده کردند، (30) |
| إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ أَنْ يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ (31) |
| جز ابليس که خوددارى کرد از اينکه با سجده‌کنندگان باشد. (31) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |