| سوره 46 | سوره مبارکه الاحقاف | صفحه 505 |
|
| ۞ وَاذْكُرْ أَخَا عَادٍ إِذْ أَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقَافِ وَقَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (21) |
| (سرگذشت هود) برادر قوم عاد را ياد کن، آن زمان که قومش را در سرزمين (احقاف) بيم داد در حالي که پيامبران زيادي قبل از او در گذشتههاي دور و نزديک آمده بودند که: جز خداي يگانه را نپرستيد! (و گفت:) من بر شما از عذاب روزي بزرگ ميترسم! (21) |
| قَالُوا أَجِئْتَنَا لِتَأْفِكَنَا عَنْ آلِهَتِنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (22) |
| آنها گفتند: (آيا آمدهاي که ما را (با دروغهايت) از معبودانمان بازگرداني؟! اگر راست ميگويي عذابي را که به ما وعده ميدهي بياور!) (22) |
| قَالَ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَأُبَلِّغُكُمْ مَا أُرْسِلْتُ بِهِ وَلَٰكِنِّي أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ (23) |
| گفت: (علم (آن) تنها نزد خداست (و او ميداند چه زماني شما را مجازات کند)، من آنچه را به آن فرستاده شده ام به شما ميرسانم، (وظيفه من همين است!) ولي شما را قومي ميبينيم که پيوسته در ناداني هستيد!) (23) |
| فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضًا مُسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ قَالُوا هَٰذَا عَارِضٌ مُمْطِرُنَا ۚ بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ ۖ رِيحٌ فِيهَا عَذَابٌ أَلِيمٌ (24) |
| هنگامي که آن (عذاب الهي) را بصورت ابر گستردهاي ديدند که بسوي درهها و آبگيرهاي آنان در حرکت است (خوشحال شدند) گفتند: (اين ابري است که بر ما ميبارد!) (ولي به آنها گفته شد:) اين همان چيزي است که براي آمدنش شتاب ميکرديد، تندبادي است (وحشتناک) که عذاب دردناکي در آن است! (24) |
| تُدَمِّرُ كُلَّ شَيْءٍ بِأَمْرِ رَبِّهَا فَأَصْبَحُوا لَا يُرَىٰ إِلَّا مَسَاكِنُهُمْ ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْقَوْمَ الْمُجْرِمِينَ (25) |
| همه چيز را بفرمان پروردگارش در هم ميکوبد و نابود ميکند (آري) آنها صبح کردند در حالي که چيزي جز خانههايشان به چشم نميخورد، ما اينگونه گروه مجرمان را کيفر ميدهيم! (25) |
| وَلَقَدْ مَكَّنَّاهُمْ فِيمَا إِنْ مَكَّنَّاكُمْ فِيهِ وَجَعَلْنَا لَهُمْ سَمْعًا وَأَبْصَارًا وَأَفْئِدَةً فَمَا أَغْنَىٰ عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَلَا أَبْصَارُهُمْ وَلَا أَفْئِدَتُهُمْ مِنْ شَيْءٍ إِذْ كَانُوا يَجْحَدُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (26) |
| ما به آنها [= قوم عاد] قدرتي داديم که به شما نداديم، و براي آنان گوش و چشم و دل قرار داديم، (اما به هنگام نزول عذاب) نه گوشها و چشمها و نه عقلهايشان براي آنان هيچ سودي نداشت، چرا که آيات خدا را انکار ميکردند، و سرانجام آنچه را استهزا ميکردند بر آنها وارد شد! (26) |
| وَلَقَدْ أَهْلَكْنَا مَا حَوْلَكُمْ مِنَ الْقُرَىٰ وَصَرَّفْنَا الْآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (27) |
| ما آباديهايي را که پيرامون شما بودند نابود ساختيم، و آيات خود را بصورتهاي گوناگون (براي مردم آنها) بيان کرديم شايد بازگردند! (27) |
| فَلَوْلَا نَصَرَهُمُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ قُرْبَانًا آلِهَةً ۖ بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ ۚ وَذَٰلِكَ إِفْكُهُمْ وَمَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (28) |
| پس چرا معبوداني را که غير از خدا برگزيدند -به گمان اينکه به خدا نزديکشان سازد- آنها را ياري نکردند؟! بلکه از ميانشان گم شدند! اين بود نتيجه دروغ آنها و آنچه افترا ميبستند! (28) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |